Reeve is ondanks de zes veilige jaren thuis nog steeds gespannen; slaapt nog slecht en vindt het moeilijk om te genieten. Voor haar geldt het gezegde ‘tijd heelt alle wonden’ niet. Elke dag wordt ze geconfronteerd met haar littekens; de plekken op haar schouders, een eeuwige herinnering aan de elektrocutie; maar ook littekens op haar ziel, ze weet al jaren geen goed contact te maken met andere ‘menselijke wezens’. Ze is het slachtoffer van een gruwelijke ontvoering, waar ze pas...