Verschrikkelijk, hard, wreed, en tegelijkertijd zo aantrekkelijk ‘Ik heb mijn sporen uitgewist, het is zeven maanden geleden, en ik heb mijn sporen uitgewist.’ Slechts elf bladzijden heeft Evie Wyld nodig om van een in eerste instantie kabbelend verhaal een suspensevol geheel te maken. Slechts één zin, met daarbij een verlaten boerderij op het platteland als enscenering is voldoende. Overal vogelzang maakt indruk en laat je niet meer los. Met een ronduit mysterieuze start wekt Wyld de interesse van de lezer. De ik-persoon...