Bij het oppakken van Birdie weet je niet wat je te wachten staat. De synopsis op de achterkant van het boek is in raadsels geschreven en ook de cover geeft niet heel veel weg. De cover laat een geheimzinnige, sprookjesachtige indruk na en laat je onwetend achter. Genoeg om, ook al is het maar uit nieuwsgierigheid, het boek op te pakken en je te laten meeslepen in een dromerige wereld van het meisje dat zichzelf Birdie noemt. Meteen kom je er als lezer achter dat er eigenlijk iets niet helemaal klopt met het boek. De titel verwijst naar het meisje Beatrice Munday, ook wel Birdie genoemd, die de hoofdpersoon...


 Snel bekijken | Lees volledige recensie

Jeeej! Laure Van den Broeck heeft mijn ergernis aan Haar Naam Was Sarah weer helemaal kunnen helen. Ik was bijna bang dat ik te kieskeurig aan het worden was wat schrijfstijl betrof, maar Birdie heeft mijn vertrouwen in de literatuur weer helemaal hersteld. Birdie is vijftien en een onvatbaar meisje. Ze heeft het moeilijk met de dood van haar vader, en het liefst zou ze er gewoon over kunnen praten, maar dat is het laatste wat haar moeder (Felicity), die denkt dat ze nog een puber is, wil doen. Cassius is een vriend van Birdie die stiekem een oogje op haar heeft en niet weet hoe hij met Birdie...


 Snel bekijken | Lees volledige recensie

Het is eind 1917 en voor Victor lonkt de buitenwereld. De wereld waarin alles mag, waarin zijn vader hem niets verbiedt en zijn moeder niet om hem huilt. Een wereld waarin er echt iets te beleven valt. Maar Victor heeft aanvallen, waardoor hij onberekenbaar en zwak is. Hij kan niet naar het front zoals zijn broer. Als zijn herdershond vlucht, steelt hij een mes, geld en de brieven van zijn broer uit het bureau van zijn vader en gaat hij achter hem aan. Eenmaal buiten hoort hij van de verschrikkingen van de hongerwinter, een winter waarin zelfs honden worden opgegeten om in leven te blijven. Op de rauwe...


 Snel bekijken | Lees volledige recensie

De cover van "De verzonken jongen", de debuutroman van de man met deze inspirerende naam, laat een jongetje zien. Een kind in beweging waarvan we de ogen net niet in beeld krijgen. Ogen die ons in het boek naar het dorp Eveldinge laten kijken en die ons meeslepen in een jeugd vol tragiek en drama. Lees je na het boek ook nog even de bio op de website van Jan, dan weet je dat je gevoel je niet in de steek liet: dit móet een Belg zijn. Vaak veroordeelt het podium van een stoffig Vlaams dorp een boek tot een plaatsje op de plank met streekromans, maar dit boek heeft zoveel meer. Net als Tommy...


 Snel bekijken | Lees volledige recensie