Toen ik vanmorgen mijn bed uitdreef, in een slaapkamer waar het om half acht al 23 graden was, vroeg ik me even af: is het al 2015. Na een snelle check of de koelkast, mijn laptop en mijn föhn het nog deden, bleek het gelukkig nog gewoon 2011 te zijn. Nergens een CO2 kaart te bekennen. Opgelucht haalde ik adem. Ik had mezelf niet het verhaal van Laura ingelezen en was dus niet in het Londen van 2015 beland. Het Londen van 2015 waar de inwoners proefkonijnen zijn voor een project om de CO2 uitstoot drastisch te verminderen.

Door de te grote uitstoot hebben er namelijk grote klimaatsveranderingen en andere natuurrampen plaatsgevonden. Door dit project verandert het leven van Laura drastisch. Dagelijks mag ze 5 minuten douchen, maximaal 2 uur computeren of tv-kijken per dag. Ondanks dat dit lastig is, houdt Laura zich meer bezig met hoe haar familie hieronder is en met de grote vraag of Ravi haar leuk vindt. Ravi, een handige nerd, trok niet eerder de aandacht van andere meiden, maar nu handigheid als een begeerlijkere kwaliteit gezien wordt dan fysieke schoonheid, krijgt hij aandacht van mooie meiden. Laura’s familie reageert verschillend op de CO2 limiet. Laura’s moeder kan moeilijk afscheidt nemen van de gemakken die ze eerder had, Laura’s vader wordt een echte eco-man, en Laura’s zus, Kim, raakt bij duistere zaken betrokken. Gelukkig heeft Laura haar vrienden, haar band de Dirty Angels en haar beste vriend Adi.

Dan valt het leven nog best mee. Toch? Helemaal in lijn met het onderwerp van het boek, is het milieuvriendelijk tot stand gekomen. Het dagboek van Laura leest vlot weg, maar blijft wel wat aan de oppervlakte hangen. Het hoe en waarom van de gevolgen van een overmatig CO2 gebruik worden genoemd, maar vervolgens komen er karikaturaal aandoende maatregelen voor. Mooi aan dit dagboek vind ik dat het een verhaal is over het moment tussen de oude situatie, waar we nu in zitten, en de nieuwe situatie die nog moet komen. Zo’n boek was er volgens mij nog niet. Realistisch wordt beschreven dat lang niet iedereen zin heeft om zijn gemakken en luxe te verminderen zodat er een wereld overblijft voor de generaties die nog komen.