‘De eenzaamheid van de priemgetallen is het aangrijpende verhaal van een bijzondere vriendschap, dat de lezer vanaf de eerste pagina in zijn greep houdt’. Ja hoor, weer zo’n zin die bijna op alle boeken te vinden is. Althans, dat was wat ik dacht;
Het boek is veel in de media geweest, en veel mensen kennen het wel. Juist daarom had ik niet zo een zin om het te lezen, ‘vast weer zo’n populair nieuw boek..’. Maar voor ik mijn mening zou kunnen geven zou het toch echt eerst gelezen moeten worden!

De eenzaamheid van de priemgetallen, een verhaal over Mattia en Alice. Het begint bij de kinderjaren, eerst lees je het verhaal van Alice. Hoe ze als klein meisje iets mee maakt wat haar hele leven zou veranderen, iets wat ze op dat moment nog niet weet. Dan kom je bij Mattia, een normale jongen met een verstandelijk gehandicapte tweelingzus. Hij komt vrolijk en leuk over, maar heeft door zijn zus een andere jeugd dan de andere jongens. Als hij samen met zijn zus voor het eerst naar een kinderfeestje gaat maakt hij een beslissing met grote gevolgen voor zijn hele leven. Die beslissing had hij beter niet kunnen maken.
Mattia en Alice zijn sinds die ene dag veranderd; de ouders weten niet precies wat ze met hun kind aan moeten maar proberen het allemaal maar te overleven. Alice is een buitenstaander, heeft geen vriendinnen en kan niet goed voor zichzelf opkomen. Door haar manke been lijkt ze ook nog eens ‘gek’,  waardoor mensen haar mijden. Dan kom Viola in beeld, een populair bezitterig tiener meisje die besluit Alice in haar groep op te nemen. Mattia gaat naar een nieuwe school en krijgt één vriend, Denis. Ze gaan veel met elkaar om, maar veel mensen mijden hen om dat ze ‘anders’ zijn. Mattia zegt niet veel en laat niet blijken wat hij voelt of vindt. Denis wil geen andere vrienden, want hij heeft Mattia; de jongen die zijn hart sneller laat kloppen. Desondanks dat Alice en Mattia buitenstaanders zijn, komen ze bij elkaar. Twee totaal verschillende persoonlijkheden maar toch zo veel overeenkomsten. Ze zijn bij elkaar, maar tegelijkertijd nog steeds zover van elkaar verwijderd.. Dit is ook hoe Alice het voelt, als ze Mattia een paar jaar kent. Mattia besluit naar Amerika te gaan om te studeren en Alice vindt een nieuwe leuke vriend. Hun levens gaan uitelkaar, ze gaan hun eigen weg in. Maar deze twee levens, die zo alleen en verloren waren vinden de weg naar elkaar weer. Al is die weg niet altijd even gemakkelijk..
‘Mattia dacht dat Alice en hij zo waren, twee tweelingpriemgetallen, alleen en verloren, vlak bij elkaar maar niet dicht genoeg om elkaar echt te raken’.

Lieve Mattia en Alice,
Al zullen jullie nooit echt begrijpen wat de liefde voor jullie in petto had, het is goed dat het zo gegaan is. Zo totaal verschillend en onbegrijpbaar, toch vormden jullie samen dat evenwichtige duo waar zelfs Viola jaloers op was. Zo dicht bij elkaar, maar toch zo ver weg.
Ik wens jullie alle goeds toe van de wereld
Liefs
Inge

Natuurlijk (?) weet iedereen dat dit boek is verfilmd, hier dus de Nederlandse trailer…

De eenzaamheid van de priemgetallen / Paolo Giordano / Vertaald door Pietha de Voogd en Mieke Geuzebroek / Uitgeverij De Bezige Bij  / 2009 / 318 blz. / ISBN 9789023434962