Eeuwenlang heeft de mensheid geleden onder een ernstige aandoeningen. Mensen die besmet raakten, werden gek. Ze logen en bedrogen om maar aan hun volgende dosis te komen. Wanneer ze tegengehouden werden, deden ze de raarste dingen. Hongerstaking. Niets doen. Zuchtend verlangen naar wat ze niet konden bereiken. In de ernstigste gevallen waren ze in staat tot (zelf)moord. Het ergste? Lang werd dit als iets nobels gezien. Iets wat iedereen zou moeten ervaren. Maar gelukkig weten we nu beter. Sterker nog, er is een behandeling. Iedereen ondergaat deze in zijn of haar 18e levensjaar. Eenmaal behandeld hoef je nooit meer bang te zijn. Je bent beschermd. Nooit zal je leiden onder het Delirium Amoris. Je bent beveiligd tegen de liefde.

Lena Haloway is bijna 18. Ze kan niet wachten op haar behandeling. Sinds haar moeder uit wanhoop zelfmoord pleegde, tot waanzin gedreven door het Delirium Amoris, en haar achterliet om als wees bij haar tante te wonen, heeft ze uitgekeken naar de dag dat ze veilig zou zijn. Want leven zonder liefde, is leven zonder pijn. Zonder wakker gehouden te worden door herinneringen aan haar moeder. Het is een voorspelbaar leven, waarin ze eindelijk echt gelukkig kan zijn. Ze telt de dagen af. Maar 95 dagen voor haar behandeling gebeurt het onmogelijke; Lena wordt verliefd.

Delirium Amoris beschrijft een samenleving die in sommige opzichten tegengesteld is aan die van ons. De diepgewortelde angst van Lena voor de ergste van alle ziekten wordt sterk beschreven. Doordat een deel van Lena’s ‘lesmateriaal’ in het boek is opgenomen, is het niet moeilijjk om je voor te stellen hoe iemand er zo van overtuigd kan raken dat liefde iets slechts is, hoe vreemd dit voor ons soms ook kan lijken. Het begin van het verhaal focust zich dan ook vooral op de mogelijke nadelen van verliefdheid. Pas later begint Lena langzaam door te krijgen wat liefde verder allemaal kan brengen. De liefde tussen moeder en kind, tussen twee zussen. Een stukje genegenheid voor mensen en dieren om je heen. Langzaam veranderen haar gedachtenpatronen tot  ze leert, dat zelfs pijn beter is dan de gevoelloosheid die ontstaat door de behandeling, die niet alleen pijn maar alle intense emoties uitbant.

In de loop van het boek zitten helaas maar een paar onverwachte gebeurtenissen. Het grootste deel van het boek is redelijk voorspelbaar. Meer dan de helft van het boek wordt gebruikt om de status quo te beschrijven, pas in de tweede helft begint Lena een ontwikkeling door te maken. Niet dat dit heel vervelend is, over het algemeen leest het boek lekker vlot. Bovendien is het leuk als je doorhebt dat ze verliefd wordt, terwijl Lena nog geen flauw idee heeft, gezien haar vertekende beeld van wat verliefdheid inhoudt.Wat wel heel goed was, is de beschrijving van de veranderende relatie tussen Lena en haar vriendin, die in alle opzichten haar tegenpool lijkt te zijn. Deze dynamiek maakt dit boek zeker de moeite waard. Al met al is Delirium Amoris een heerlijk boek. Het is misschien niet het meest diepgaande boek ook, maar ook niet het meest oppervlakkige. En de voorspelbaarheid? Ach, dit is niet het type boek dat daar al te zwaar onder lijdt. Echt een boek om lekker mee in het zonnetje te gaan zitten.

Delirium Amoris / Lauren Oliver / vertaald door Willeke Lempens / Uitgebverij The House of Books / 2012 / 432 pg. / ISBN 9789044332834