Als dochter van de gevangenisdirecteur heb je het niet makkelijk. Zeker niet als je ook nog eens fel rood haar hebt. Dit is Louises leven. Ze wordt opgevoed om een goede huisvrouw te worden, alleen zou ze veel liever fotografe worden. En dan wel van interessante foto’s, niet de gewone huis- en tuinkiekjes. De kans om hele interessante foto’s te maken dient zich aan wanneer ze Filip van Merode leert kennen. Hij onderzoekt gevangenen om aan te tonen dat er een samenhang is tussen uiterlijke kenmerken en crimineel gedrag. Hij wil foto’s van de gevangenen voor zijn onderzoek. Louise grijpt haar kans.
Alleen heeft ze een geheime reden om mee te gaan met Filip. Dit zal haar de kans geven om gevangene 22 te zien. De geest van een vermoord meisje zegt haar deze man te redden, want anders… Voeg bij al dit nog een broertje die denkt dat hij een meeuw is, een Russische gravin, een familiegeheim en je bent voor je het weet een avondlang in het Brussel van rond 1880.

Meteen op de eerste bladzijde wordt je het verhaal ingesleurd doordat je een gevecht op leven en dood van twee gevangenen mee maakt. Het tempo aan het begin van het verhaal gaat het hele boek door. Interessant gegeven is de wetenschappelijke overtuiging van Filip van Merode, die denkt de criminele aanleg te kunnen aflezen aan fysieke kenmerken. Deze overtuiging heeft echt bestaan. In Het Dolhuys in Haarlem kun je hier een leuke test over maken. Het enige minpuntje aan het verhaal vond ik dat het niet overal werd uitgediept. Af en toe krijg je snel een paar regels achtergrondinformatie, die mij nieuwsgierig maakte naar het uitgebreidere verhaal.

Engelenmoord / Wendy Stroobant / Uitgeverij Davidsfonds / 2012 / 176 pag. / ISBN 9789059084070