Een verhaal dat je naar de keel grijpt, zwartgallig en humoristisch tegelijk. Een verhaal dat je dwingt om door te lezen tot het eind. Wanneer zijn moeder terminaal ziek is keert Sonny Jim terug naar het ouderlijk huis om zorg te dragen voor zijn moeder. Zijn vader is jaren daarvoor aan een hartaanval overleden waardoor de zorg nu op hem neerkomt. Middels een raamvertelling krijgen we als lezer een kijkje in zijn leven, we zien hoe hij worstelt met de zorg voor zijn moeder en de herinneringen van vroeger. Sonny Jim ontwikelt zich van kleine jongen tot volwassene maar is eigenlijk al die tijd dat achtjarige kind gebleven. Nu zijn de rollen omgedraaid en heeft hij de macht in handen. Laat hij zijn moeder boeten voor wat ze hem nooit gegeven heeft?

Hoeveel regen vertelt het verhaal van een jongen die zich soms een vreemde voelt in zijn eigen gezin. Zijn ouders worden telkens weer ouders van nieuwe kinderen en plaatsen hem daarmee op de achtergrond. De andere kant van de medaille binnen een pleeggezin. Wanneer Robert zijn intrede doet in het gezin stijgt de jaloezie tot een hoogtepunt en Sonny Jim drijft hem tot waanzin met zijn getreiter. Hij noemt hem Robot en plaagt hem vaak met het feit dat hij zo stil is. Het duurt niet lang voor je doorhebt dat er iets heftigs gaat gebeuren dat invloed zal hebben op het hele gezin.
Je voelt hoe Sonny Jim zich soms net zozeer een pleegkind voelde als alle andere kinderen die ooit door zijn ouders zijn opgevoed en zijn tics beginnen steeds meer op te vallen. Je zou kunnen denken dat dit puur uit jaloezie is maar toch krijg ik het gevoel dat deze jongen echt anders is dan andere achtjarige kinderen. Hoewel hij af en toe in bed plast en een keer de huiskat in de wasmachine stopt onthoudt hij ook allerlei bizarre feitjes. Zo weet hij van alle grote gebeurtenissen in het gezin, de mijlpalen en de dieptepunten, hoeveel regen er die dag gevallen is. Een observatie die je kan herleiden naar de titel. De duistere dagen die dit gezin gekend heeft.

Er zijn veel vreemde wendingen in het verhaal die het constant spannend weten te houden en je dwingen om door te lezen. Tel daar het prachtige, soms poëtische, taalgebruik van Bauer bij op en je weet dat je een juweeltje in handen hebt dat je nog lang bij zal blijven. Jon Bauer is geboren in Engeland maar woont sinds 2001 in Australië, Hoeveel regen (Rocks in the Belly) is zijn debuut en was meteen een bestseller. Het boek werd genomineerd voor de prestigieuze Miles Franklin Award en werd door boekhandelaren verkozen tot Australia’s Best Debut Novel.

Deze recensie is geschreven door Laura Stassen, 22 jaar, Laura studeert literatuurwetenschap aan de Vrije Universiteit te Amsterdam
Hoeveel regen / Jon Bauer / vertaald door Rob van Erkelens / Uitgeverij Podium / 2012 / 331 pag. / ISBN 9789057594564