Nadat ik de televisieserie gekeken had moest natuurlijk ook het boek van Het Spel der Tronen gelezen worden. George Martin bleek een bekende fantasyschrijver te zijn, en met hoge verwachtingen ben ik dan ook aan het eerste deel van de serie begonnen.

Het verhaal speelt zich af in de Zeven Koninkrijken, waarbij Eddard Stark een zeer belangrijke rol heeft zowel als heer van Winterfel als vriend en rechterhand van de koning. De belangrijkste adelijke tegenstanders zijn de Lannisters, en de vrouw van de koning is ook een Lannister. Het boek begint langzaam met het introduceren van de belangrijkste personages en hints over wat er komen zal. De kreet van de Starks ‘De winter komt’ geeft meteen al de toon van het hele boek aan. Het perspectief is voornamelijk die van het huis Stark, maar doordat je ook vanuit andere personages het verhaal meekrijgt wordt je langzaam meegenomen in de intriges en complotten tussen de verschillende families van het addelijke hof, maar ook daarbuiten. Het rijk blijkt bedreigd te worden vanuit het noorden, het zuiden maar ook van binnen het hof zelf.

Na het lezen van het boek blijft het gevoel dat Het Spel der Tronen eigenlijk een hele grote introductie is van de rest van de serie. Er is een begin gemaakt van meerdere verhalen en personages, maar geen van die verhaallijnen worden echt afgesloten. Integendeel, er lijken meer problemen te zijn aan het einde van het boek dan aan het begin. Dit betekent niet dat het eerste boek niet de moeite waard is. Het is heel erg spannend en vooral de onbekendere personages intrigeren omdat ze onvoorspelbaar zijn.

Opvallend aan het boek is dat het wel fantasy is, maar toch heel realistisch blijft. De proloog is het enige griezelige moment waarbij onverklaarbare dingen gebeuren, maar verder is het meer een boek over echte mensen. Het heeft een goed uitgedacht plot met brute wendingen en volwassen beschrijvingen. Juist omdat het verhaal begint met het bovennatuurlijke zorgt de afwezigheid hiervan in de rest van het boek wel voor een sinister sfeertje. Dat de problemen in de proloog terugkomen later in het verhaal is bijna zeker.

Het grootste nadeel van het boek is dat het voor iedereen die de serie gekeken heeft ontzettend voorspelbaar is. Alle gebeurtenissen, vooral de proloog, zitten bijna letterlijk in het eerste seizoen. Het enige wat het boek echt toevoegt zijn meer uitgediepte personages. Vooral Catherine, de vrouw van Eddard Stark, blijkt veel gevoeliger en haatvoller te zijn dan in de serie duidelijk wordt. Verder zijn er in het boek iets meer bijpersonages en details, maar die vallen een beetje weg met het voorspelbare plot.

Over het algemeen is Het Spel der Tronen een lekker vlot boek met intrigerende personages en een hele nieuwe wereld om te ontdekken. Door de verschillende onafgemaakte verhaallijnen wil je na het lezen dan ook direct verder met deel twee. Voor kijkers van de serie heeft het boek echter niet heel veel toe te voegen, maar voor echte fans van het verhaal is het nog wel leuk om te lezen.

Deze recensie is geschreven door Evelien van der Meer, 16 jaar, leerling van het Vallei College te Amersfoort
Lees hier wat Inge van Werven en Aukje Hefting al over dit boek schreven.