Het tweede deel van de Chaos-trilogie, Het Donkere Paradijs, begint meteen waar het eerste boek eindigde. Hierdoor kun je meteen lekker doorlezen, maar omdat er geen introductie is van waar je was in het verhaal duurt het even om er weer goed in te komen. In het tweede deel draait het er vooral om dat Todd en Viola van elkaar gescheiden worden. Hierdoor krijg je vanuit de twee belangrijkste personages twee verschillende standpunten mee. Dat maakt dit tweede deel interessanter dan het eerste.

Het Donkere Paradijs heeft hetzelfde hoge tempo als deel één, en leest net zo lekker weg. De schrijfstijl is zo goed als niet veranderd, wat wel betekent dat het fonetische schrift soms nog steeds een beetje irritant is (volgens mij dan, hè). Het verhaal blijft ook origineel, maar wordt een stuk zwaarder dan in het eerste deel. Vooral Todd maakt veel moeilijke dingen mee, waar hij alleen mee om kan gaan door zijn gevoelens uit te schakelen. Ondertussen is Viola heel onzeker of ze degenen die haar hebben gered wel moet helpen of juist moet tegenhouden. Doordat Todd en Viola van elkaar gescheiden zijn hebben ze geen hulp van elkaar, en begrijpen ze elkaars acties en beslissingen niet.

Ondertussen gebeuren er veel gewelddadige dingen, vanuit beide groepen die tegenover elkaar staan in dit boek. ‘Tirannie’ is dan ook het dragende thema van deel twee. Er ontstaat een besef bij de lezer dat beide partijen echt geloven dat ze het goede doen, maar dat geen van beide dat ook echt doet. Dat is vrij heftig voor in een boek voor jongeren, maar het wordt goed gebracht. Er is meer aandacht voor het gevoel van bv. Todd of de eerste impressie van een heftige gebeurtenis, dan op details van de gebeurtenis zelf, waardoor het toch nog goed te lezen is.

Al met al is dit boek een waardig vervolg van deel één, maar nu met een iets zwaarder verhaal. Natuurlijk eindigt het met een nog ergere cliffhanger dan het eerste deel, wat je alleen maar doet uitkijken naar deel drie. Deel drie, Het Lawaai dat nooit stopt, verschijnt komend najaar.

Lees ook de recensie op De Leesfabriek van Nicky over het eerste deel van de Chaos-trilogie: Het mes dat niet wijkt en bekijk haar commentaar na de Meet & Greet met Patrick Ness.
http://youtu.be/_F8Wrz1iiW8

Deze recensie is geschreven door Sara Everhart, 17 jaar, scholier van het Canisius College in Assen
Het donkere paradijs / Patrick Ness / vertaald door Ineke Lenting / Uitgeverij Moon / 511 pag. / ISBN 9789048816286

No Comments

Post a Comment