2013 was het jaar van Patrick Ness in Nederland en Vlaanderen. De hele Chaos-trilogie verscheen in dit jaar, net als het prachtig vormgegeven Zeven minuten na middernacht. Ook de aankomende jaren zullen wij meer van deze auteur te horen krijgen, zo verschijnen in 2014 nog twee boeken van hem: de young-adult roman More Than This en zijn volwassenenroman The Crane Wife. Verder zullen er in 2015 twee van zijn boeken terug te zien zijn in de bioscoop. Annika Meijer en Nicky Boesen van De Leesfabriek spraken hem over al deze onderwerpen.

SCHRIJVEN
Een van de meest gevraagde vragen aan schrijvers is hoe zij precies schrijven, dus natuurlijk vroegen we dit ook aan Patrick. Patrick vindt het zelf het handigst om een doel voor ogen te hebben zoals bijvoorbeeld een hoeveelheid woorden. Volgens hem is het heel belangrijk om voor schrijven de tijd te nemen; een aantal uur bezig zijn zonder op de klok te hoeven kijken. Maar waar komen de ideeën vandaan om over te schrijven? Patrick vertelde ons dat zijn ideeën eigenlijk overal vandaan komen. Hij kan boodschappen doen in de supermarkt of hardlopen in een park en wie weet wat voor geweldige ideeën op komen zetten. {Het idee voor de Chaos-trilogie kwam van het idee dat pratende honden stom waren, omdat ze nooit op ‘echte’ honden meer leken en Patrick vond dat de wereld nogal veel Geluid bevat waardoor er al snel te veel informatie was om het allemaal goed op te kunnen nemen}.

Patrick begint niet met het schrijven van zijn boek voordat hij het einde heeft geschreven. Tussendoor bedenkt hij een aantal scenes die hem wel interessant lijken, maar het einde is voor hem toch het belangrijkste begin. Op de vraag of er een verschil zat in het schrijven voor young-adult en volwassen antwoordde Patrick dat het gewoon hetzelfde proces is. Hij vindt het heel belangrijk dat hij zelf plezier heeft in het schrijven van het boek. Als hij het verhaal niets vindt, kan hij ook niet verwachten dat andere mensen het interessant zullen vinden. Het schrijf proces is hetzelfde, de ideeën zijn hetzelfde en de motivatie zou volgens hem ook altijd hetzelfde moeten zijn.

Het schrijven van het script van A Monster Calls heeft Patrick alleen maar meer schrijfwerk opgeleverd. Hij heeft een script geschreven voor Warner Brothers en is nu bezig met een screenplay voor Fox. Hij is het afgelopen jaar druk bezig geweest met het schrijven en uitbrengen van maar liefst twee romans en de komende tijd gaat hij het wat rustiger aandoen. Desalniettemin heeft hij wel al het begin voor een nieuw idee in zijn hoofd ‘it’s meant to be a really simple thing in the middle of something really complicated’. Hij vertelde ons dat hij nog niet precies weet hoe het verhaal begint of eindigt, maar hij verzekerde ons ‘There will absolutely be more books, absolutely’.

Een boek schrijven is een langdurig proces, dus we vroegen Patrick ook hoe lang hij hier ongeveer mee bezig was. Hij vertelde ons dat z’n first draft ongeveer zes tot zeven maanden duurt voordat het klaar is en de rest van het jaar is hij bezig met het verbeteren en veranderen van het verhaal. Omdat we in het midden van november zitten en alle toekomstige schrijvers zich met veel stress aan het storten zijn op NaNoWriMo vroegen we Patrick of hij hier wel eens over gehoord had en wat hij er van vond. Patrick vertelde ons dat National Novel Writing Month zowel een goede als slechte kant heeft. Het goede ervan is dat je echt bezig bent met schrijven; je hebt iedere dag een deadline en daar werk je naartoe, je bent iedere dag echt bezig met het schrijven van je eigen verhaal. Maar daarnaast, als het je niet lukt om in een maand 50.000 woorden op papier te krijgen, kun je het gevoel krijgen dat je gefaald hebt en heb je al snel de neiging om het op te geven. Patrick zei dat het heel belangrijk is om je hierdoor niet te laten demotiveren; een boek schrijven kost nou eenmaal tijd en sommige mensen zijn sneller dan anderen. Het gaat er uiteindelijk om dat je iets schrijft.

ZEVEN MINUTEN NA MIDDERNACHT
In Zeven minuten na middernacht maken we kennis met Conor, een jongen wiens moeder in het ziekenhuis ligt en die midden in de nacht bezoek krijgt van een monster die hem dwingt de waarheid te vertellen. Het idee van Zeven minuten na middernacht kwam van Siobhan Dowd, een van de favoriete schrijvers van Patrick Ness die helaas overleed voordat ze haar boek af kon maken. In het voorwoord vertelt Patrick ons al iets over het project, maar wij waren benieuwd hoeveel van het boek het idee van Dowd was en hoeveel Patrick zelf had toegevoegd. ‘Het eerste hoofdstuk was al geschreven door Dowd, maar telde ongeveer duizend woorden. De drie hoofdpersonages, Conor, Lily en de moeder van Conor, waren ook al bedacht. Als laatste wist ik dat Dowd een mailtje naar onze gezamenlijke redacteur had gestuurd waarin zij schreef dat zij het monster in het boek drie verhalen liet vertellen. Helaas heeft ze die verhalen nooit verteld en moest ik die zelf invullen.’

Toch waren dit genoeg handvaten voor Patrick om dit boek te voltooien. ‘De ideeën van Dowd waren zo rijk en ik kreeg gelijk nieuwe ideeën voor het verhaal. Dat is hoe je kan weten dat het verhaal van Dowd goed was. Een van de eerste dingen die in mij opkwam, was de scène waarin de huiskamer van Conor vernietigd werd. En toen wist ik dat ik er verder mee wilde, maar wel alleen als ik de volledige vrijheid kreeg om het verhaal te schrijven. Dowd had namelijk zelf ook een verhaal geschreven, en geen eerbetoon, dus dat wilde ik er ook niet van maken.’

Patrick en Dowd hadden dezelfde redacteur, maar dit was niet de enige reden waarom hij gevraagd was het verhaal van Dowd af te maken. ‘Ik lijk misschien een vreemde keuze omdat haar boeken behoorlijk realistisch zijn en zich afspelen in het huidige Ierland of Engeland. Mijn trilogie speelt zich niet eens af op deze wereld. Maar ik denk, of hoop, dat we buiten dit wel meer gelijkenissen hebben. Haar boeken nemen tieners serieus, als volledige, complexe personen en dat is ook echt iets dat ik probeer te doen. Dit is volgens mij wat wij gemeen hebben, net als de manier van schrijven: wij willen allebei echt iets bijzonders maken, en dat is haar zeker gelukt. Ik probeer dat ook en hopelijk hebben we dus meer met elkaar gemeen dan dat je in eerste instantie denkt.’

MORE THAN THIS
Het nieuws dat Patrick Ness een nieuw young-adult boek zou uitbrengen in de zomer van 2013 was natuurlijk geweldig nieuws en een goede reden om daar meteen ook nog wat vragen over te stellen. Fans van de Chaos-trilogie waren verbaasd met de gruwelijke dood van de arme Manchee en lezers van More Than This kunnen een vergelijking zien tussen Manchee en Thomasz, de grappige Poolse side-kick. Volgens Patrick is er op eerste gezicht inderdaad een vergelijking mogelijk tussen deze twee personages, maar daar blijft het dan ook bij. Thomasz is een totaal ander persoon en hij doet er alles aan om in de aandacht te komen en ‘to be More Than This’.

Iedereen die More Than This gelezen heeft, zou zich kunnen afvragen of dit het eerste deel is in een serie of dat het een enkel boek is. Helaas is dit geen serie en eindigt het verhaal precies zoals het eindigt op de laatste bladzijde. Patrick vertelde ons dat het boek precies eindigt zoals het hóórt te eindigen. Het hele verhaal werkt toe naar het einde en naar de laatste zin. De prachtige cover van More Than This is overigens een design van een hobbyist die voor zijn plezier de covers van boeken herdesignde. Niet alleen de uitgever maar ook Patrick was meteen enthousiast toen hij dit prachtige ontwerp zag.

DE CHAOS-TRILOGIE
De Chaos-trilogie, een apocalyptisch verhaal waarin Todd en Viola in een nieuwe wereld vechten tegen het kwaad – en vooral het grote grijze gebied tussen goed en kwaad ontdekken, werd beladen onder goede kritieken, zo kreeg het boek vijf sterren van het NRC Handelsblad, en heeft het in het buitenland al veel prijzen gewonnen. Wij vroegen ons af waarom Todd dertien is, net als Conor in Zeven minuten na middernacht. ‘Bij Todd wilde ik het moment nemen waarop hij volwassen zou worden. Dertien is over de hele wereld een leeftijd waarop rituelen rond volwassen worden plaatsvinden, bijvoorbeeld de bar mitswa. Het geeft de scheidslijn aan tussen volwassen zijn en dat niet zijn, terwijl dat eigenlijk heel raar is: kunnen we ooit zeggen dat er een moment is waarop we officieel echt volwassen zijn? Dat lijkt mij niet. Dertien is ook een moeilijke leeftijd, daarom is Conor ook zo oud. Het is een leeftijd waarop er veel veranderd. Je voelt jezelf allang geen kind meer, maar je wordt door volwassenen nog wel zo behandeld. Het is een leeftijd waarop je nog niet in staat bent om aan iedereen te vragen om naar je te luisteren, terwijl je dat wel wil en Todd ook moet.’

BOEKVERFILMINGEN
Het verfilmen van een boek is een groot en ingewikkeld proces, maar ook erg interessant om over te praten. Helaas kon Patrick niet te veel informatie vrijgeven over het filmen zelf, maar met zijn ‘well there’s awfully good stuff coming very soon’ praatten we gewoon verder over de onderdelen waar hij wel iets over mocht vertellen.

Natuurlijk stelden we de vraag of hij al een aantal acteurs in gedachten had voor de hoofdrollen van Todd en Viola, waarop hij antwoordde dat hij nog geen idee had wie dat zouden worden. Het totale proces duurt zo lang, wat er voor zorgt dat het moeilijk is om goede acteurs uit te kiezen, want ook al hebben ze nu de goede leeftijd, wie weet hoe dat kan veranderen in een jaar.

Voor The Knife of Never Letting Go is het proces al in gang gezet. Er is een script schrijver en volgens Patrick wordt er binnenkort ook een director uitgekozen. Hij is erg blij met hoe het tot nu toe is gegaan; er worden hem een heleboel vragen gesteld over het boek en daar antwoord hij maar al te graag op. Voor A Monster Calls heeft hij het script zelf geschreven, omdat hij de sentimentele waarde van het boek goed wilde overbrengen en wie kan dat nou beter dan de schrijver zelf!

Beide films worden waarschijnlijk volgend jaar gemaakt en staan op de planning om in 2015 in de bioscopen te verschijnen.

Lees ook de recensie van Inge Speelman over Het mes dat niet wijkt – Chaos 1
Lees ook de recensie van Sara Everhart over Het donkere paradijs – Chaos 2
Lees ook de recensie van Nicky Boesen over Lawaai dat nooit stopt – Chaos 3
Lees ook de recensie van Sandra Bouten over Zeven minuten na middernacht
Lees ook de recensie van Nicky Boesen over More than this

No Comments

Post a Comment