Reeve is ondanks de zes veilige jaren thuis nog steeds gespannen; slaapt nog slecht en vindt het moeilijk om te genieten. Voor haar geldt het gezegde ‘tijd heelt alle wonden’ niet. Elke dag wordt ze geconfronteerd met haar littekens; de plekken op haar schouders, een eeuwige herinnering aan de elektrocutie; maar ook littekens op haar ziel, ze weet al jaren geen goed contact te maken met andere ‘menselijke wezens’. Ze is het slachtoffer van een gruwelijke ontvoering, waar ze pas na bijna vier jaar uit de klauwen van Daryl Wayne Flint werd gered.
Haar therapeut dr. Lerner vraagt haar tijdens een gesprek of zijn met de jonge Tilly Cavanaugh wil praten. Tilly is, net als Reeve, een slachtoffer van een vreselijke ontvoering en is net gered. Reeve herkent zich in Tilly, niet alleen de gebeurtenissen maar ook de littekens komen overeen..

Langs de afgrond begint rustig; we leren Reeve kennen en het is meteen duidelijk: ze is nog langs niet over haar verleden heen. Mijn eerste gedachte was: wat een irritante hoofdpersoon. Haar vader probeert haar op te vrolijken, haar therapeut staat voor haar klaar maar ze kan gewoonweg niet aardig doen. Maar wanneer het verhaal eenmaal goed opgang komt begrijp je waarom. Ze leeft niet in het nu, ze leeft in het verleden; haar verleden wordt realiteit wanneer ze met Tilly in aanraking komt. De politie is druk in de weer om de ontvoerder te vinden. Er zijn nog twee meisjes ontvoerd en wellicht bestaat er een verband tussen de ontvoeringen.

Op het punt dat je gaat denken: ‘dit boek is écht spannend’, net voor de helft van het boek, verliest het de spanning en wordt het vooral een uitleg van hoe het politiewezen in elkaar zit en hoe moeilijk Reeve het vindt om met haar verleden geconfronteerd te worden. Het is dan even doorbijten, maar wanneer de geheimzinnige, sadistische, geniale Duke, meesterbrein achter alle ontvoeringen zijn oog op Reeve heeft laten vallen wordt het een zinderend verhaal. Reeve verandert van een klein meisje in een dappere, moedige vrouw die er alles aan doet om de man van haar nachtmerries achter de tralies te krijgen.

Het is moeilijk om te zeggen of dit boek nu geweldig was of teleurstellend. Aan de ene kant was het soms tientallen pagina’s doorbijten en hopen op een beter stuk, maar aan de andere kant moest ik het heel af en toe even weg leggen omdat het te gruwelijk was..

Langs de afgrond / Carla Norton / vertaald door Corrie van den Berg / Uitgeverij De Fontein / 350 pag. / ISBN 9789032513887

No Comments

Post a Comment