Dit boek… Hoe moet ik je over dit boek vertellen zonder ook maar iets te verklappen. Laat me iets duidelijk maken, ik heb een hekel aan spoilers. Ik weet dat je soms niet onder ze uit komt en dat ze soms ook wel gebeuren, maar dat zal niet gebeuren bij deze recensie van dit boek.

Cath – Cath is het meisje waar ik me mee kan relateren, wanneer je tot een bepaald fandom toebehoort bedoel ik dan. Maar soms ook hoe ze is in het echte leven. Ze is vreemd maar lief en dan ook weer helemaal niet vreemd, dat maakt haar zo gemakkelijk om van te gaan houden. Je houdt van Cath vanaf de allereerste pagina.
Levi – Deze jongen was al vanaf het begin mijn favoriet. Hij is lief, knap en ongelooflijk veel aan het lachen. Dat is hoe iedere jongen zou moeten zijn. Nou vooruit, niet elke jongen want dan krijgen we weer zo’n saaie wereld, maar sommige jongens, jongens zoals Levi.
Wren – Ook van haar kan je het niet helpen te houden. Het is gemakkelijk om van een personage opgebouwd als Wren te gaan houden, omdat ze is zoals zoveel verschillende studenten zijn. Vers van de middelbare school en klaar om alles te gaan proberen, grenzen, haarzelf en anderen. Maar ik vond het niet leuk hoe ze Cath liet zakken om voor de alcohol te gaan. Het is misschien makkelijk gezegd omdat ik het niet zou doen, maar het maakte haar wel interessant.
Nick – Eerst leek hij best okay. Ik vond hem een leuk personage en ook samen met Cath. Maar toen werd hij een beetje een eikel. Ja, ik kan zeggen dat ik hem uiteindelijk alles behalve leuk vond. De enige reden waarom hij weer met Cath ging praten was om haar toestemming te vragen om “zijn” verhaal te publiceren. Ja, nee ik vond hem echt niet leuk.
Reagan – Nou dit is echt een persoon die ik leuk vind. Ze is gemeen en sarcastisch en dat maakt haar zo gemakkelijk om leuk te vinden. Zou ik ooit uit huis gaan en een huisgenootje krijgen (wat niet gaat gebeuren) dan zou ik het geweldig vinden om iemand als haar te krijgen. Ze maakte geen grapjes over Cath’s liefde voor Simon Snow, maar accepteerde het en liet haar zijn wie ze wilde zijn.
Professor Piper – Ik vind het heerlijk om te lezen over professors zoals zij. Omdat ze gaan voor hun studenten. Soms zou ik wensen dat mijn eigen leraren ook zo zouden zijn, dat zou pas heerlijk zijn. Het zou hebben betekend dat ik heel wat eerder mijn diploma zou hebben gehaald. Ze is lief en aardig, maar kan ook streng zijn wanneer dat nodig is. En ook al ben ik het eens met Cath dat het schrijven van een verhaal toebehorend tot een fandom gemakkelijker is dan je eigen verhaal schrijven.

Maar goed, terug naar het boek. Het boek maakte me aan het lachen, maakte me kreunen van frustratie en soms afvragen of ik de Simon Snow boeken misschien net zo leuk zou vinden als de Harry Potter boeken, wat bijna onmogelijk is. Maar de manier waarop Rowel schrijft in de korte stukjes die je leest van de Simon Snow boeken, maakt me nieuwsgierig. Ik zou bijna wensen dat ik die van haar en de fanfictions van Cath echt zou kunnen lezen.

Uiteindelijk is dit boek het ultieme fangirl boek (en niet alleen vanwege de titel) omdat ik me echt fangirls kan bedenken die net zo zijn als Cath. Met volgers van hun verhalen, hangend aan hun lippen en woorden. Omdat ze een nieuw hoofdstuk willen en dan nog meer, meer en nog meer. Dit boek is geweldig. En terwijl ik eigenlijk niet snel boeken herlees zo snel na de eerste keer, zal ik voor deze misschien een uitzondering maken. Ik vond het geweldig, absoluut geweldig. Dit is het tweede Rainbow Rowell boek dat ik heb gelezen, in twee dagen tijd. Ik ben een snelle lezer, maar een hele dag lezen zonder iets anders te doen is niet iets wat vaak gebeurt, en Rainbow heeft het me nu al twee keer laten doen, zowel met Attachments als met Fangirl.

Deze recensie is geschreven door Daphne Maatman, 25 jaar, student Sociaal Pedagogische Hulpverlening aan Saxion Hogeschool te Enschede, werkzaam als au pair te Arnhem.
Fangirl / Rainbow Rowell / vertaald door / Uitgeverij van Goor / 2014 / 336 pag. / ISBN

No Comments

Post a Comment