Dit boek bezorgt je de rillingen. Alleen al bij het zien van de dreigende lucht en de schrille contouren van het zwart-witte landschap die op de cover prijken weet je dat er onheil nadert.

Angus en Sarah leiden een perfect leventje samen met hun tweelingdochters Lydia en Kirstie. Totdat Lydia op een droeve dag door een val van het balkon overlijdt. Angus en Sarah besluiten na een jaar naar een klein Schots eilandje te verhuizen, waar ze hopelijk de draad van het leven weer op kunnen pakken.

Echter, het dramatische ongeluk blijft door hun hoofden spoken en leidt niet alleen tot een immens verdriet om hun omgekomen dochter, maar ook tot een breuk in hun ogenschijnlijk perfecte huwelijk. Naarmate de tijd verstrijkt beginnen er steeds meer twijfels te ontstaan over de ware toedracht van dat vreselijke ongeluk. Is het wel echt Lydia die is verongelukt of was het Kirstie, zoals hun eigen dochter op een dag plotseling beweert?

De twijfels en de beschuldigingen resulteren in een scheur die zich door middel van schuld, haat en wantrouwen een weg weet te banen door het grauwe Schotse landschap. Naarmate het boek vordert slaat de stemming, evenals het onvoorspelbare weer in Schotland, resoluut om: alles wordt grimmig en grauw. De woeste golven die tegen de klippen van het Schotse eiland Eilean Torran slaan vormen de toepasselijke achtergrond voor de mysterieuze taferelen die zich op het eiland afspelen en de spanning bouwt zich steeds verder op. Langzaam maar zeker lijken alle duistere geheimen van het eiland en van het gebroken gezin boven water te komen, wat uiteindelijk leidt tot een ontknoping die misschien nog wel heftiger is dan de zware storm die het eiland teistert.

Echter, af en toe wordt de zwarte stemming een beetje té zwart, wat niet alleen leidt tot ongeloofwaardigheid, maar zelfs tot heuse tegenzin, die de lezer belemmert om nog verder te lezen. Want, zoveel haat en verderf, daar wordt toch niemand gelukkig van?

Tegelijkertijd moet ik als lezer toegeven dat het verhaal knap in elkaar steekt. De ware toedracht van het overlijden van één van de dochters blijft tot op bijna de laatste bladzijde een raadsel. Door het gebruik van een wisselend perspectief weet S.K. Tremayne de tegenstellingen tussen Sarah en Angus uit te vergroten, waardoor de lezer bijna gedwongen wordt partij te kiezen (wie heeft gelijk, wie is niet te vertrouwen?) en bovendien weet hij de verhaallijnen telkens op echte ‘cliffhangers’af te breken.

Voor wie houdt van grimmige thrillers met een vleugje mysterie is IJstweeling een juweeltje dat niet in je boekenkast mag ontbreken. Voor wie toch liever de zekerheid heeft dat hij ’s nachts nog kan slapen en het liever houdt op een storm in een glas water, is het beter om IJstweeling uit je buurt te houden.

IJstweeling / S.K. Tremayne / vertaald door Lidwien Biekman / Uitgeverij Prometheus / 2015 / 352 pag. / ISBN 9789044626490