Vuurpijlen vangen is een bundel met negen kortverhalen en tevens het debuut van Karen Köhler. In het verhaal ‘Cowboy en indiaan’ zit een jonge vrouw uitgedroogd voor een tankstation in Death Valley. Als er plotseling een indiaan voor haar staat die haar leven wil redden, denkt ze dat ze fantaseert. Maar al snel delen ze een dubbele Whopper, gaan ze samen naar het casino en stranden uiteindelijk in een shabby motel, zoals ze eigenlijk alleen in films bestaan. Eigenlijk leest deze bundel als een complete roman. Alle personages hebben één ding gemeen: ze zijn kampioenen in overleven.

Ik lees zelden kortverhalen omdat ik vaak diepgang mis en daardoor boeit het verhaal me vaak niet lang. Daardoor was ik dus zeer benieuwd of deze bundel dat kon veranderen.

Het nadeel aan het doorsnee kortverhaal is de vlakheid van personages. Er is weinig ruimte en respect voor de ontwikkeling en evolutie van hen doorheen het verhaal, maar Köhler doet dit op topniveau. Haar personages en verhalen zijn stuk voor stuk realistisch, aangrijpend en origineel. De auteur toont ook zeer openlijk haar eigen stijl en zet een duidelijke toon neer die uniek is voor haar verhalen.

Dat er nog ruimte is voor progressie, daar ben ik zeker van. Aangezien ze in niet elk verhaal dezelfde diepgang en ruimte benut of bepaalde aspecten minder goed uitwerkt en uitspeelt, toont voor mij slechts aan dat we deze auteur in de gaten moeten houden. Ondanks dat sommige verhalen duidelijk wat minder waren dan andere, kon het totale plaatje me toch boeien en vasthouden. Enkele verhalen grepen me naar de keel en sommige maakte me aan het lachen. Maar allemaal namen ze me volledig mee.

De rode draad doorheen het boek is eerder negatief. In elk verhaal krijg het hoofdpersonage te maken met een tegenslag (kanker, de dood, relatiebreuk…) en moeten ze proberen te overleven en functioneren, letterlijk of figuurlijk, in deze maatschappij. En hoewel de toon altijd negatief is, kreeg ik nooit het geval volledig naar beneden getrokken te worden. Elke dramatische gebeurtenis wordt bijgekleurd met een tint opgewektheid en levenslust waardoor het verhaal niet te zwaar wordt.

Ik moet toegeven dat ik behoorlijk van mijn sokken ben geblazen door deze debuutbundel kortverhalen. Hoewel het niet mijn genre is, is de auteur er toch in geslaagd me van begin tot einde mee op reis te nemen. Karen Köhler is iemand die we niet uit het oog mogen verliezen!

Vuurpijlen vangen / Karen Köhler / vertaald door Gerrit Bussink / Uitgeverij Podium / 2015 / 231 pag. / ISBN 9789057597183