Z van Zachariah is geschreven in dagboekvorm. De schrijfster van het dagboek is de zestienjarige Ann Burden. Ze is al een ruim jaar alleen geweest, want alle mensen in de omgeving zijn omgekomen door de kernoorlog en de gevolgen daarvan. Wanneer het boek begint ziet Ann voor het eerst weer een teken van leven, namelijk een kolom van rook die van een kampvuur komt, de vraag is echter of het wel zo goed is dat er weer iemand in de vallei is.

Omdat dit boek in dagboekvorm geschreven is, krijg je echt het gevoel dat je in Anns hoofd zit. Vanaf het begin komen haar twijfels en haar angst duidelijk naar voren. Een nadeel is dat het ook wat rommeliger leest, want Ann is onzeker en stelt zichzelf vragen. Een ander punt dat mij opviel is dat er soms meer wordt uitgelegd dan nodig is, sommige dingen worden onnodig herhaald, hierdoor wordt je soms weer uit het verhaal getrokken en dat is jammer.

In Z van Zachariah gebeurt niet zo heel veel, het gaat met name over hoe Ann probeert te overleven. Hoe haar dagelijkse routine is, en hoe die door de vreemdeling die aankomt langzaam verandert, er is weinig waardoor je op het puntje van je stoel gaat zitten. Wel weet O’Brien de aandacht vast te houden, want ik wilde het boek telkens oppakken. Dat het boek al ruim veertig jaar oud is, is alleen merkbaar door een paar dingen die ondertussen technisch of cultureel gezien veranderd zijn, maar omdat de aarde vrijwel volledig vernietigd is, valt het bijna niet op dat dit boek ouder is.

De laatste veertig bladzijden van dit boek vond ik dat de atmosfeer veranderde. Vanaf dat punt werd het beklemmend. Ann raakt opgesloten in haar eigen vallei en haar angst en het gevoel gevangen te zijn druipt van de pagina’s. Toch zijn er een paar dingen waardoor ik het lastig vind om te zeggen wat ik nu precies van dit boek vind. Zo krijg je nooit echt inzicht in de vreemdeling die naar de vallei komt, terwijl hij duidelijk een verleden heeft, maar waarom hij geworden is zoals hij is en gedaan heeft wat hij heeft gedaan, wordt niet echt duidelijk..

Het einde van het boek is abrupt en sprak mij persoonlijk niet zo aan, omdat het aanvoelt alsof je het hele boek hebt zitten wachten op een knallend einde, wat uiteindelijk niet komt. Misschien dat dit komt doordat de auteur overleden is voor hij het boek af kon schrijven en dat het einde geschreven is door zijn vrouw en dochter.

Dit is dus een boek dat ik met een wat dubbel gevoel heb uitgelezen. Het las fijn en ik wilde weten wat er met Ann gebeurde, maar een wow-gevoel heeft het me niet gegeven.

Z van Zachariah/ Robert C. O’Brien/ vertaald door Suzanne Braam/ Uitgeverij Aerial/ 2014/ 223 blz./ ISBN: 9789402600001