Rigus is de prachtige hoofdstad van de Dertien Landen, maar heeft een vervallen gedeelte waar het gespuis zich een weg zoekt door de straten: Laagstad. Corruptie en criminaliteit vormen de gewone gang van zaken en de stadswacht weigert zijn handen vuil te maken aan de inwoners van Laagstad waardoor de meeste zaken tot in de eeuwigheid onopgelost blijven. Warden is een voormalig soldaat die zijn aanzien en macht verloor en tegenwoordig handelt in verdovende middelen. Maar wanneer een kind vermoord wordt teruggevonden in een steegje, komt zijn gevoel voor gerechtigheid naar boven. Aangezien hij niet veel hulp van de politie hoeft te verwachten, gaat hij zelf op onderzoek uit. Al snel merkt hij dat hij in een wespennest terecht is gekomen. Er worden meer moorden gepleegd en Warden weet niet meer wie hij kan vertrouwen. Hij moet en zal de moordenaar opsporen. Als de moordenaar hem niet eerst op het spoor komt.

Daar zit je dan als recensent in de zetel met een urban fantasy in je handen. Eerlijk: ik lees zelden tot nooit fantasy. Dit heeft natuurlijk als gevolg dat ik De wreker van Laagstad zelf nooit uit de rekken van de boekhandel zou hebben gehaald. Maar het is belangrijk je af en toe te laten verrassen en buiten je comfortzone aan de slag te gaan om gefocust en nieuwsgierig te blijven. Dus begon ik vastberaden te lezen.

In het begin had ik erg veel moeite om in het verhaal te kruipen. Alles ging zo traag, de personages waren afstandelijk en begreep niet goed waar de komende 300 pagina’s nog naartoe zouden gaan. Ondanks dit moeilijke begin, las ik door en na een tijdje begon het verhaal me meer en meer te boeien. Stukje bij beetje werd ik nieuwsgierig en sleurde Warden me mee naar de achterbuurten van Laagstad. Warden is een zeer interessant hoofdpersonage: hij heeft afstand moeten doen van zijn positie en macht als soldaat en voor hem keerden de rollen zich om. Hij is soms erg verbitterd en heldhaftig, maar achter dat masker schuilt een onzekere jongen die vaker bang is dan stoer, ongeacht wat hij de rest wil doen geloven. Dat maakt van hem meteen ook een zeer herkenbaar en menselijk karakter, wat de geloofwaardigheid van dit fantasyverhaal zeker ten goede komt.

Hoewel ik ook op basis van de cover het boek niet zou hebben gekozen, ben ik er wel van overtuigd dat dit zo een young adult is waar je onder andere jongens mee aan het lezen krijgt en kan aantonen dat lezen wel leuk kan zijn. Het leest vlot weg, je wordt nieuwsgierig en het kost je (eenmaal je je doorheen het begin hebt geworsteld) weinig moeite om je in te leven in Warden. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat het niet geschikt is voor meisjes!

Daniel Polansky is erin geslaagd met De wreker van Laagstad aan te tonen dat buiten je comfortzone lezen je soms leuke verhalen en leesmomenten kan bezorgen. Hoewel ik in het begin niet zo’n fan was, kon het me naarmate ik verder las steeds meer bekoren. Uiteraard is dit geen literair hoogstandje, maar ik heb erg genoten van de plottwists, discussies tussen de personages en heldendaden van Warden. Dit is zeker niet de laatste urban fantasy die ik lees.

De wreker van Laagstad / Daniel Polansky / vertaald door Natalie Koch / Uitgeverij Q / 2016 / 363 blz. / ISBN 9789021404479