Southampton wordt opgeschrikt door drie grote branden in één nacht. Het gaat om twee bedrijven en één gezinswoning. Deze branden vormen de basis voor het spannende verhaal Klikspaan. Na Iene miene mutte, Piep zei de muis en Pluk een roos komt M.J. Arlidge opnieuw met een thriller met inspecteur Helen Grace in de hoofdrol. Belooft deze thriller wederom een succes te worden?

De getroffen gezinswoning is van Thomas. Zoon Luuk weet te ontsnappen, en overleeft de ramp met twee gebroken benen. Voor vrouw Karen en dochter Alice loopt het minder goed af. Zij overleven de brand niet. Inspecteur Helen ontdekt al snel dat de branden niet toevallig ontstonden: ‘Dit was niet langer een geval van een zware brandstichting. Dit was nu een moordonderzoek.’
Nog voor de eerste echte stappen in het onderzoek gezet kunnen worden door de politie, wordt Southampton opnieuw opgeschrikt door wederom drie grote, allesverwoestende branden. Voor Helen en haar team lijkt een race tegen de klok begonnen. Kunnen ze de pyromaan en tevens moordenaar vinden en stoppen voor er nog meer schade aangericht wordt?

In no time introduceert Arlidge een handvol personages om zijn verhaal spannend te maken en vanaf de eerste bladzijde plaatst hij je middenin actievol geheel. Met een simpele, maar aantrekkelijke schrijfstijl trekt hij de lezer mee naar Southampton en creëert hij een boeiende verhaalopzet dat voldoende kansen biedt uit te groeien tot een bijzonder spannend verhaal. Regelmatig doorbreekt Arlidge zijn verhaal met passages vanuit een blogger of vanuit een dader, waarmee hij een bijzondere spanningstechniek hanteert: hij verschaft de lezer een informatievoorsprong. Jammer genoeg kan dit het verhaal niet geheel redden.
Al snel blijkt Klikspaan over te gaan in een geijkt verhaalconcept. Inspecteur Helen lijkt in alles op een aloude inspecteur, die een zware baan heeft en in haar privéleven ook een en ander voor de kiezen krijgt. Slachtoffer Thomas is met zijn failliete bedrijf en zijn schulden een clichéslachtoffer: natuurlijk is die brand niet zomaar ontstaan. Thomas is vast een weldoordacht gekozen slachtoffer. Arlidge combineert deze twee overbekende typeringen met een verhaal waarbij de suspense overduidelijk naar voren komt: alle gebeurtenissen en alle personages werken mee aan een steeds complexer wordende zaak. Naarmate het verhaal vordert lijkt Arlidge dan ook toe te werken naar een voor de hand liggende oplossing.

Helaas zorgt de overkill aan personages voor een soms lastig te volgen verhaal. Wie is wie en wat voor beweegredenen heeft eenieder? Arlidge gunt je niet écht de kans dichtbij te komen. Hoofdpersonage Helen lijkt hierdoor ook te verzwakken. Diverse (onbelangrijke) bijpersonages nemen haar woordruimte in. Haar innerlijk krijgt minder aandacht en haar gedrag is dan ook niet altijd begrijpelijk. Haar SM-leven lijkt zelfs misplaatst, zonder dat het misplaatst is. Arlidge plaatst te veel afstand tussen Helen en haar lezer om echt sympathie voor haar te kweken.

Toch levert Arlidge een over het algemeen spannend verhaal af. Waar het in het begin clichévormen aan dreigt te nemen, verdwijnen deze elementen naarmate het verhaal vordert. Puzzelstukje voor puzzelstukje legt Arligde de puzzel, waarbij hij lezer en personages laat zoeken, speuren en bungelen. Lange tijd dreigt het verhaal een kant op te gaan die eenieder aan ziet komen, maar dat blijkt schijn. Met een plotselinge oplossing – zoals gebruikelijk in meerdere thrillers –, ‘Opeens wist Helen waarom het bij Agnieszka Jarosik anders was gegaan. Ze wist waarom hun pyromaan bij de tweede en de vierde brand had…’, weet Arligde zijn verhaal vol wendingen naar een goed en spannend einde te brengen. Een betrekkelijk lange aanloop naar dit plotselinge einde doet het verhaal veel goeds: Arlidge heeft de lezer meegenomen, vermaakt en daarna voldaan achtergelaten. Klikspaan is rond.

M.J.Arlidge / Klikspaan / Vertaling Harmien Robroch / Uitgeverij Boekerij / Amsterdam / 443 pag./ ISBN 9789022578513