Woensdag vertelt het verhaal over een vriendengroep, een kapot gelopen relatie en mensen die op zoek zijn naar anderen, maar vooral naar zichzelf. In deze vriendengroep komt vooral Fred naar voor: een eerder zwijgzaam iemand die zich meestal op de achtergrond bevindt in het hele groepsgebeuren. Daarnaast volgen we ook Hans, het haantje-de-voorste van de groep, die werkt aan een nieuwe zaalshow als stand-upcomedian waar we op het einde van het boek van mogen meegenieten.

Het boek begon heel sterk. De schrijfstijl sprak me meteen aan, ik was mee met het verhaal en was benieuw naar wat Duyck in zijn debuut ging brengen. Maar dat gevoel bleef niet lang hangen. Na enkele hoofdstukken werd het verhaal langdradig en sprong het naar mijn gevoel een beetje van de hak op tak. Hoewel er nog steeds prachtige passages passeerden, werden deze abrupt doorbroken door een andere verhaallijn of breidde de auteur er een bizar einde aan waardoor het geheel volledig verloren ging.

Mathijs Duyck laat in zijn debuut zien dat hij zeker wel kan schrijven, maar dat hij moet leren doseren. Waar de eerste drie delen van het boek nogal chaotisch zijn opgebouwd, heeft het vierde en laatste deel alles wat het moet hebben. Hierin volgen we Hans die op dat moment zijn liveshow vertolkt voor publiek. Hij brengt een aangrijpend en realistisch verhaal waarmee hij niet alleen zijn publiek maar ook de lezer weet vast te grijpen en te ontroeren tot in het diepst van zijn ziel. Vooral de rauwe realiteit van het verhaal en de herkenbaarheid zijn de sleutel tot deze diepgang. Het verhaal wordt zo opgebouwd dat het eerst lijkt alsof je luistert naar iemand die het heeft meegemaakt, maar naarmate het vordert wordt jij die iemand en wordt het ook jouw verhaal.
Het laatste deel heeft voor mij veel goedgemaakt.

Het zou kunnen liggen aan de achterflap dat mijn verwachtingen misschien niet op dezelfde lijn lagen met het verhaal. Hoewel er weinig informatie wordt prijsgegeven, verwachtte ik een spannendere zoektocht naar de waarheid. De eerlijkheid, menselijkheid en zin voor realiteit die in de plaats kwamen waren zeker geen teleurstelling. Alleen de manier waarop het wordt gebracht laat voor mij te wensen over. Ik raakte te vaak de draad kwijt of verloor de feeling met de echtheid.

Ik ben er van overtuigd dat Duyck kan schrijven zoals hij af en toe al laat zien in Woensdag. De menselijkheid waarmee hij zijn personages neerzet, zijn vaak meesterlijk, maar er moet nog gewerkt worden aan opbouw en het vasthouden van sfeer die wordt geschetst. Desondanks ben ik benieuwd naar zijn volgende boek en de progressie die hij hopelijk gaat maken.

Woensdag / Mathijs Duyck / 2016 / Manteau / 220 blz. / ISBN 9789022332955