Niets is wat het lijkt

In Wat jij niet ziet speelt Sarah Pinborough vanaf de eerste letter met het voorstellingsvermogen van de lezer. Vrijwel direct zet ze je op een dwaalspoor, om je lekker rond te laten dwalen en pas tegen het einde weer in de richting van de daadwerkelijke route te laten komen. Is dat effectief? Wat jij niet ziet geeft het antwoord. Of toch niet?

Het verhaal van Pinborough focust zich grotendeels op twee vrouwen: Louise en Adele. Louise is een alleenstaande moeder en probeert met zoon Adam het leven te doorstaan. Wanneer ze op een avond stappen een man tegenkomt begeeft ze zich voor het eerst sinds lange tijd weer in de wereld van de liefde. Echter, de man blijkt a) getrouwd de zijn en b) haar nieuwe baas. Tegen beter weten in start Louise min of meer in de rol van minnares.

Tegelijkertijd kijkt de lezer mee met Adele, een vrouw met een bijzondere geschiedenis. Delen van het verhaal gaan over Adeles verleden in een kliniek. Waarom ze daar zit en wat er precies aan de hand is, is een geheim. Andere delen beslaan het leven van Adele in het nu. Ze is getrouwd met David, maar leidt een ongelukkig bestaan. Zij en haar man hebben allesbehalve een gelukkig huwelijk en Adele lijkt opgesloten in haar eigen huis. Echter, dat lijkt een beetje te veranderen wanneer ze een bijzondere vrouw ontmoet.

Met talloze gekunstelde zinnen en een clichématig verhaal start Pinborough haar thriller: ‘Nou, denk ik bij mezelf als ik terugloop naar mijn bureau en wacht tot mijn gezicht afkoelt, dat had stukken erger kunnen gaan.’ De lezer waant zich in een wereld waarin clichés zelfs clichés lijken te worden: Louise, secretaresse, gaat er met haar baas vandoor en ontdekt dat hij getrouwd is. Zijn huwelijk is echter zeer slecht en hij houdt zijn vrouw voor Louise geheim. Adele en David hebben een slecht huwelijk en zowel David als Adele grijpt graag naar de drank. Een geheim dat ligt in het verleden lijkt de oorzaak van hun problemen. Slecht geformuleerde gedachtegangen, ‘Een rare en verdrietige gedachte, en ik hou niet van rare en verdrietige gedachten, dus ik drink nog wat wijn en neem mezelf voor alleen maar leuke dingen te gaan doen in die weken.’, en overdreven vooruitwijzingen, ‘En trouwens, ik zal waarschijnlijk toch nooit meer iets van haar horen,’ voeren de boventoon. Wat jij niet ziet stevent af op een matig zeer voorspelbaar thrillertje dat slechts weinigen kan bekoren.

Echter, de mysteries rond de verhalen van Adele maken de lezer toch op een of andere manier nieuwsgierig. Vooral de fragmenten uit het verleden, waaruit blijkt dat Adeles leven rust op mysteries, spreken aan. Haar geheimen en haar bijzondere gedrag intrigeren en de lezer wil op zoek naar antwoorden. Helaas blijft het hier lange tijd bij. Het verhaal kabbelt op een of andere manier wat voort en vragen worden niet beantwoord. De karaktertekeningen van Louise en Adele zijn bij vlagen sterk, maar missen nét het beetje overtuigingskracht. Pinborough speelt te veel met goed en slecht om iemand te kunnen vertrouwen, iets wat de lezer mist.

Wat jij niet ziet mist de overtuigingskracht van menig thriller. Pinborough laat zichzelf zien als meester in het verbergen van informatie, en creëert op die manier een goed opgebouwde spanningsboog. Echter, het verhaal zelf – de thematiek en de uitwerking ervan, mist hét beetje extra. Pinborough blijft hangen op het niveau van goed versus slecht en juist versus onjuist. Ze speelt met waan en werkelijkheid, neemt de lezer daar op bijzondere wijze in mee, maar verzaakt in het aanbrengen van de finishing touch. Wat jij niet ziet bevat te veel toevalligheden en open plaatsen om écht indruk te maken.

Sarah Pinborough – Wat jij niet ziet / Vertaald door Nathaly Schrijnder / The house of books, Amsterdam / 398 blz. / ISBN: 9789044350579