Veel losse flodders in Graf DK62

Geschiedenisdocente Ilse de Keyzer werd al vroeg aangetrokken tot het Oude Egypte: ‘Toen ik als kind vernam dat een aantal betrokkenen bij de opening van het graf van Toetanchamon mogelijk stierf door een soort gif dat de tand des tijds had getrotseerd, was mijn interesse helemaal gewekt.’ Ze schreef de het Young Adultboek Graf DK62, waarin ze vier jongeren af laat reizen naar Egypte en kennismaken met de Vallei der Koningen.

Op 6 maart geeft de heer Bartolli in Leuven een presentatie over het Oude Egypte. Hij vertelt de studenten over de farao’s en alle graven die gevonden zijn. Wanneer één van de studenten, Steve, hem vraagt naar de vloek van Toetanchamon is het mysterie gewekt. Bartolli geeft weliswaar antwoord, maar uit niets blijkt dat de zaak daarmee afgedaan is.
Na de presentatie van Bartolli krijgen de studenten te horen dat vier van hen mee mogen naar de Vallei der Koningen in Egypte. Steve, Adil, Stella en Christian blijken de uitverkorenen. Zij gaan onder leiding van Bartolli naar het Oude Egypte en doen daar kennis op. De trip lijkt in eerste instantie prachtig. Tijden veranderen echter wanneer de jongeren te maken krijgen met duistere krachten.

Zo beschreven lijkt Graf DK62 een aantrekkelijk boek over de Oude Egyptenaren. De Keyzer gebruikt spanning en mysterie om haar verhaal aantrekkelijk te maken. In het begin lukt dit zeker: de vraag van Steve over de vloek is al voldoende om de lezer op een bijzonder spoor te zetten. Helaas verdwijnt dit vervolgens, als sneeuw voor de zon. Graf DK62 mondt uit in een verhaal vol losse flodders en uit de lucht gevallen vogeltjes.
Oorzaak hiervan is het aantal enorme uitweidingen dat De Keyzer, zeker in het begin van het boek, gebruikt. Terwijl de lezer amper heeft kunnen wennen aan de locatie, de start van het verhaal en de gebeurtenissen die staan te wachten, wordt hij geconfronteerd met enorm lange passages over bijpersonages als verhuurbaas Greta of vriendin Katrijn. Het leidt af van het verhaal en zorgt ervoor dat het verhaal spanning verliest.
Ook het heen en weer springen tussen personages, iets wat De Keyzer zeker ook in het begin van het verhaal doet, draagt bij de onaantrekkelijkheid van het verhaal. Nog voor de lezer goed en wel kennis heeft kunnen maken met één van de personages, schakelt De Keyzer over naar een ander. Hoewel dit later in het verhaal zijn voordelen heeft, zorgt het in het begin voor los zand. De lezer weet nog niet waar het verhaal heen moet en kan de personages daardoor slecht plaatsen. Door de oppervlakkige karaktervorming van de personages kan de lezer ze bovendien moeilijk in zijn hart sluiten.

Naarmate het verhaal vordert, neemt de spanning in Graf DK62 iets toe. Helaas blijft het ook hier bij íets. De periode in Egypte, iets waar De Keyzer had kunnen floreren, blijft onderbelicht en het eigenlijke verhaal lijkt niet goed naar buiten te komen. Het verhaal blijft aanvoelen als een losse flodder, waardoor spanning beetje voor beetje wegebt. Pas tegen twee derde van het verhaal komt er iets meer van het mysterie los. De lezer snakt ernaar, maar krijgt niet wat hem toekomt. Ook de climax valt tegen: het komt plots, als een uit de lucht gevallen vogel.

Graf DK62 kan niet geheel boeien, de personages blijven eendimensionaal en de spanning komt niet tot een hoogtepunt. Jammer, want het concept was interessant.

Graf DK62 / Ilse de Keyzer / Uitgeverij Clavis / 177 blz. / ISBN 9789044831207