Oké mensen. Pak een glas met fris en als je dan toch bezig bent ook maar die rol met Oreo’s. Vandaag ga ik het hebben over De Vermisten. Ik zal je alvast een grote spoiler geven; de kans is klein dat je dit boek makkelijk kunt wegleggen!
De Vermisten gaat over de grootste angst van de meeste ouders. Het moment dat je kind zonder goede reden wegloopt van huis. Dit overkwam Kate en haar man, de ene dag hadden ze een erg irritante maar lieve puber door het huis heen banjeren en op de andere dag was die lieve meid opeens de deur uit gelopen. Alleen een briefje achtergelaten waarop ze vertelde dat ze weg was en dat ze zich geen zorgen hoefden te maken.
Zelfs met dit briefje kun je je natuurlijk wel voorstellen dat je niet opeens kunt stoppen met nadenken. Kate blijft vastzitten. Vastzitten in een wereld rondom haar dochter Sophie. Met de grote hoop weer iets van haar te horen. Na twee jaar zoeken en hopen is het zover. Kate werkt bij een hulplijn waar weggelopen jongeren anoniem naartoe kunnen bellen voor een laatste boodschap aan hun geliefde. Telefoon aan haar oor, een slechte verbinding aan de andere kant herkent Kate de stem van haar dochter. De zoektocht begint opnieuw. Want Sophie klonk niet gelukkig en veilig. Nee, haar stem was gevuld met angst.
Dit boek gaf me een wens die ik al vaker in mijn hoofd heb zien rondvliegen bij een goed boek. De wens dat ik twee keer zo snel zou kunnen lezen. Het boek zat zo verdacht goed in elkaar. Emma Rowley is zo ontzettend goed in het eindigen van haar hoofdstukken in de meest dramatische cliffhangers. Hoe meer informatie je krijgt over de situatie, hoe meer je leert over Sophie en Kate, die dit allemaal zelf weet uit te vogelen. Je wordt steeds dieper het boek ingezogen.
Het was een diep aangrijpende psychologische thriller die me heeft vastgepakt en me pas heeft laten gaan toen ik met een schreeuw de laatste pagina las. De spanning werd van tijd tot tijd ondraaglijk vanwege het goed geschreven verhaal. Het liet me de bladzijden omslaan alsof ik zwaar gehypnotiseerd was en verslaafd was aan de woorden op papier.
Ik ben Remmelt en bijna 22 jaar. Ik woon in Bunschoten-Spakenburg en wordt high van de geur van nieuwe boeken. Het lekkere van lezen is dat je jezelf verliest in een andere wereld. Of tenminste dat gevoel heb ik altijd… Het ene moment zit ik in de overvolle trein en ‘Poef’ dan sta ik in een bos omringd door vreemden die niet vreemd zijn, omdat je al over ze gelezen hebt. Sinds kort is mijn grootste droom om ooit zelf een boek te schrijven. Nog wel even oefenen… Dit doe ik vooral op mijn eigen blog: (https://houseinthestorm.wordpress.com/).
De Vermisten/Emma Rowley/Vertaling Elise Kuip/Uitgeverij Luitingh-Sijthoff/ 2019 / 331 blz. /ISBN 978 90 245 8293 8
