Heb je in je leven geen tijd voor een nieuwe leesverslaving, stop dan nu met lezen. Ik meen het, weg klikken deze link, anders kun je niet anders dan dit boek meteen te lenen, te downloaden of te kopen
Bernard Minier was een mij nog onbekende thrillerschrijver, maar na het lezen van dit boek ben ik blij dat zijn nieuwste thriller Weerzin ook in het pakket zat dat Karen van Xander Uitgevers me stuurde.

De thriller begint met de ouverture -de thriller heeft bedrijven zoals bij een opera- een enorm heftige scène waarin een man zijn vriendin wil redden. Ze ligt in een hut is het bos, vermoord, en het gehuil van de wolven galmt door de bossen. De man zal algauw moeten beslissen: zijn vriendin redden ook al weet hij dat ze dood is, of voor zijn eigen leven kiezen. Nu weet ik dat mijn reactie op deze openingsscène wellicht een tikkeltje ongewoon is, maar ik zakte onderuit in mijn stoel en dacht: géwéldig! Dit gaat een heel gaaf boek worden. En geloof me, dat werd het.
Na de ouverture het eerste bedrijf begint met de kennismaking met Christine Steinmeyer die op kerstavond een onheilspellende brief in haar brievenbus vindt. En dat net op het moment dat ze de ouders van haar vriend Gérard voor het eerst gaat ontmoeten. Christine voelt zich verscheurd. De brievenschrijfster is anoniem en dreigt met zelfmoord. Wat te doen? Gaat ze er vanuit dat de brief niet voor haar is of gaat ze naar de politie? Ook al is Gérard geïrriteerd over het oponthoud onderweg naar het diner van zijn ouders, hij gaat met haar langs de buren om te vragen of deze brief een van hen iets zegt. Daarna vind hij het wel welletjes. Ze gaan naar zijn ouders. De brief blijft bij Christine spoken, maar ze gaat toch niet naar de politie. Wanneer ze ’s ochtends bij haar auto komt staat in de sneeuw op de auto geschreven prettige kerstdagen, vuile hoer. Geschokt vertrekt ze naar haar werk bij de radio, waar ze diezelfde dag nog een telefoontje krijgt in de show van een stem die haar beschuldigt dat ze niets heeft gedaan om de dood van een vrouw te voorkomen.
Vanaf dat moment verandert haar leven drastisch. Meer vreemde en beangstigende dingen gebeuren. Christine zit in het vizier van een moordenaar die haar als zijn volgende slachtoffer heeft gekozen. Dat is al erg genoeg, maar deze moordenaar heeft een voorliefde voor psychologische oorlogsvoering. Moord is niet voldoende, Christine moet eerst volledig kapot gemaakt worden. Natuurlijk gaat Christine naar de politie, maar die zit vol wantrouwen en gelooft haar niet.

De tweede verhaallijn in Verduistering volgt ex-commandant Servaz. Hij zit in een hersteloord en is officieel niet in functie. Maar dan krijgt hij anoniem de sleutel van een hotelkamer bezorgt. Op die kamer is een jaar geleden een moord gepleegd. De moordenaar daagt Servaz uit om hem te stoppen.
De zaken van Christine en Servaz hebben, uiteraard, een link met elkaar.

Het verhaal begint al behoorlijk bloedstollend en Minier blijft daarna de spanning alleen maar opvoeren. Hierdoor vond ik het bijna onmogelijk om te stoppen met lezen. Mijn leeslamp is nachten aaneen veel te laat uitgegaan.
Aan Christine hecht je je snel omdat haar manier van doen logisch over komt, ook als het niet logisch is. Want ja, wat doe je met zo’n brief? Ga je meteen naar de politie? Die kan er ook niks mee, want er staat niet bij om wie het gaat of waar de zelfmoord zal plaatsvinden. Staan er dingen anders in huis, ja dan ga je liever niet meteen uit van een inbreker. Je zal je gewoon wel vergist hebben in waar je iets neer gelegd hebt. Het idee dat iemand maar naar believen komt en gaat in je huis is gewoon weg te eng om te overwegen.
Enorm beklemmend wordt beschreven hoe wanhopig en bang Christine is wanneer de een na de ander van de mensen in haar omgeving haar niet geloofd, maar wel de leugens die de moordenaar over haar verspreid. Dat lijkt me zo erg. Er is blijkbaar schrikbarend weinig nodig om mensen totaal van je te vervreemden.
Hier en daar zaten scènes in het boek die ik wat al te grafisch vond ook al passen ze helemaal bij de sfeer van het boek. Het heeft mijn overall leesbeleving zeker niet ten nadele beïnvloed.

Heb ik je met deze argumenten nog niet kunnen overtuigen? Dan komt hier dé reden om echt aan Verduistering te beginnen. Niet alleen met Christine en Servaz worden psychologische spelletjes gespeeld. Minier neemt jou ook stevig psychisch te grazen. Denk tot het laatste bedrijf maar dat je nu écht zeker weet hoe het zit. Ik garandeer je dat je er naast zit. Veel leesplezier!

Verduistering/Bernard Minier/vertaling Félice Portier & Aniek Njiokiktjien/Xander Uitgevers/2016/573 blz./ISBN: 9789401606110

Gastblogger: op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!

No Comments

Post a Comment