De 14-jarige Merel wordt van het dak van haar school geplukt. Waarom? Ze weigert hierover te praten. Merel was tevreden met haar overzichtelijke leven. Thuis was het fijn bij haar moeder, ze las veel, keek veel naar vogels en droomde van vliegen. School was te doen zolang ze uit de buurt bleef van haar klasgenoten. Haar wereld wordt op haar kop gezet door een onverwachte gebeurtenis.

Langzaam komt Merel er achter, met hulp van haar psycholoog dokter Katz, dat er ook een muzikale manier is om haar vleugels uit te slaan.

Het verhaal begint als Merel in het ziekenhuis ligt. Ze wilde geen zelfmoord plegen, maar wat ze wel op het dak deed blijft nog een vraag. Merel wil het in ieder geval nog niet vertellen. In de loop van het verhaal krijgt de lezer antwoord op die vragen, maar het blijkt niet zomaar iets te zijn. Er is meer aan de hand, al langer. Een verlegen meisje met angsten op sociaal gebied. Deze angsten voelde ik als lezer en ik hoopte van harte dat het beter met haar zou gaan en ze hulp zou accepteren. En dat doet ze. Wanneer Merel sprongen maakt kon ik een glimlach niet onderdrukken.

In eerste instantie wil Merel geen hulp, want ze denkt dat iedereen haar gek of krankzinnig vindt. Maar dokter Katz denkt daar anders over, een verklaring die niet alleen voor Merel van toepassing is. “We zoeken een manier om overweg te kunnen met de waanzin om ons heen. Soms ontdek je en manier waardoor je je nog gekker voelt, ook al voel je je er veiliger door. Behoefte hebben aan veiligheid is menselijk; het betekent niet dat je gek bent.”

Via dokter Katz leert ze ook nieuwe muziek kennen. Muziek helpt haar op een positieve manier, net zoals dokter Katz dat doet. “Ergens heel, heel diep vanbinnen begint er iets te ontdooien. Iets waarvan ik niet eens wist dat het bevroren was.”

Merel durft zelfs te denken aan een muziekkamp van vier weken lang. Ze is dapper, want ze gaat naar het kamp ondanks dat ze het eng vindt, probeert nieuwe dingen en slaat haar vleugels uit.

Mede door de zeer prettige schrijfstijl greep dit verhaal mij en liet het me niet meer los. Daarnaast wordt Merel krachtig neergezet als een kritische observator met humor. Elk vrij moment las ik, want ik gunde Merel een hartverwarmende toekomst waarin het beter met haar zou gaan.

Ergens las ik dat het verhaal teveel in zou gaan op haar angsten en dat dit resulteerde in langdradige passages en gezochte clichés, maar deze ben ik niet tegengekomen. Ik denk dat bepaalde delen van dit verhaal herkenbaar kunnen zijn voor leeftijdsgenoten van Merel.

Ik vond het een erg goed geschreven boek en ben benieuwd naar het toekomstige werk van deze auteur.

Dit verhaal laat goed zien hoe mensen kunnen zijn achter hun opgetrokken muren. Achter een stil iemand kan een prachtig persoon schuilgaan. We kunnen wel oordelen over een ander, maar een vooroordeel is lang niet altijd waar.

Merel / Sarah Moon / Vertaling Lydia Meeder & Barbara Zuurbier / Uitgeverij Lemniscaat / 2018 / 238 blz. / ISBN 9 789047 710271

Irene: Als kind was ik een echte boekenwurm, ik las alles wat los en vast zat. Inmiddels ben ik al vele boeken verder en dat hoeft voor mij niet per sé in bed of stoel, zolang ik maar kan lezen is staand, op een trapje of naast de stoel niet erg.  Ook is het een gewoonte geworden om met een boek de deur uit te gaan: romans, thrillers, feelgood of YA, ik lees het graag.