Schaduw van de Vos is het eerste deel in een nieuwe serie van Julie Kagawa gebaseerd op de Japanse mythologie. In het boek krijgt half-kitsune Yumeko de taak een belangrijke rol in veiligheid te brengen nadat de tempel waarin ze woonde is vernietigd door demonen. Yumeko weet niks van de wereld buiten de tempel en mag aan niemand laten weten wat ze is en wat ze bij zich draagt. Het wordt dan ook ingewikkeld wanneer krijger Tatsumi haar komt vergezellen, die én op zoek is naar de rol én op wezens zoals Yumeko jaagt. Ze beginnen samen aan een bijzondere reis waarbij ze vrienden en vijanden ontmoeten en elkaar soms toch echt moeten vertrouwen. Iedereen heeft zo zijn geheimen, welke daarvan zullen aan het licht komen?

De proloog begint met de invloedrijke vrouwe Satomi en haar kamermeisje Suki, personages die in eerste instantie niks met de rest van het verhaal te maken lijken te hebben, maar zich er stukje bij beetje toch in mengen. Dit soort prologen, die in het begin geen connectie te lijken te hebben met het verhaal, creëren altijd een gevoel van mysterie waar ik zo van hou. Als je verder leest kom je steeds meer te weten en aan het eind van het verhaal heb je het bevredigende gevoel dat de puzzelstukjes perfect in elkaar passen.

Hoe goed de proloog ook was, over de personages zelf had ik gemengde gevoelens. En niet alleen de personages uit de proloog, maar de personages in het algemeen. Er komen heel veel interessante, mysterieuze personages voorbij waarvan je een glimp van hun bijzondere achtergrondverhaal opvangt, maar verder dan die glimp komt het vaak niet. Wanneer je net begint met lezen is het logisch dat je nog niet alles te weten krijgt van de personages, maar als je verder komt en nog steeds het gevoel hebt dat je de personages amper kent, kan het wat lastig worden een band met ze te krijgen. Een goed voorbeeld hiervan is de stille krijger Tatsumi. Er worden hier en daar wel een paar hele interessante dingen over hem verteld, maar dit lijkt niet verder te worden uitgewerkt. Dit is echt heel jammer, want zijn personage had zeker veel potentie. Er wordt eigenlijk net iets té veel mysterie gecreëerd.

Gelukkig compenseert de actie in het verhaal hiervoor. De ene na de andere vijand dringt zich op aan de hoofdpersonen, wat telkens weer resulteert in slimme trucjes van Yumeko of spannende gevechten met Tatsumi. Dit houdt de vaart in het verhaal, waardoor je het in één keer uit zou kunnen lezen. Het verhaal lijkt dan wel weer heel plotseling te eindigen met een erg open einde. Ik kreeg een beetje het idee dat er niet zorgvuldig naar een einde is toegewerkt, maar dat het verhaal op een bepaald punt is afgekapt. Omdat er sprake is van een serie en er dus een vervolg zal komen, is dit echter niet zo heel erg. Het verhaal gaat nog verder.

Al met al zaten er hele goede, maar ook wat mindere dingen in het verhaal. Het verhaal lijkt mij een beetje oppervlakkig, maar ik ben wel heel nieuwsgierig naar het volgende deel. Het is een boek dat je, zonder al te veel na te hoeven denken, makkelijk weg kan lezen als je eventjes een avond vrij hebt. Julie Kagawa blijft een fantastische schrijver die het weer voor elkaar heeft gekregen iets nieuws op de markt te brengen.

Deze recensie is geschreven door Ilse Hoogendoorn, 18 jaar en studente Forensisch Onderzoek aan de HvA. Ze leest boeken uit bijna elk genre, maar heeft een voorliefde voor fantasy.

Schaduw van de Vos / Julie Kagawa /  vertaling door Karin de Haas / HarperCollins / 2018 / 416 pag. / ISBN 9789402731903