Afkicken is afzien. Dat is de zin die boven op de cover gedrukt staat. Dit geeft heel kort weer waarover het boek gaat.

Lexi Volkov is een 16-jarige meid die in Londen woont. Haar vader is een multimiljonair en bezit meerdere hotels. Lexi heeft nooit echt problemen gekend en zoekt een ontsnapping aan haar “perfecte” leventje. Dit vindt ze bij haar vriendje, de bad boy, Kurt. Kurt is gekend binnen de wereld vol drugs en drank, Lexi en haar vriendinnen niet. Vanaf het moment dat ze omgaat met Kurt gaat het spiraalwijs naar beneden met haar fysieke en psychische gezondheid.

De drugs zorgt voor een afhankelijkheid, pijn, verdriet maar ook euforie en plezier. Tot Lexi een overdosis neemt. Kurt neemt in paniek contact op met Nikolai, Lexi’s oudere broer. Hij neemt haar mee naar een afkickkliniek op een afgelegen eiland buiten London. De afkickkliniek specialiseert zich in allerlei soorten verslaving (obsessies omtrent eten, seksverslaving, obsessieve compulsieve dwanghandelingen, drugsverslaving…) bij jongeren.

Eerst verafschuwt Lexi het eiland en iedereen die erop verblijft. Het zijn freaks met een probleem. Maar zij niet, zij heeft helemaal geen probleem. Zij heeft alles immers zelf in de hand. Maar het meest van al haat ze dr. Goldstein, de psychiater op het eiland. Ze besluit om het hele proces te “faken”, gewoon te zeggen wat ze van haar verwachten. Dan kan ze zo snel mogelijk weer van dit eiland, terug naar Nikolai, haar vriendinnen en Kurt.

Dit is in ieder geval zo tot ze de andere jongeren op het eiland leert kennen en een speciale vriendschap met hen sluit. Zij begrijpen haar tenminste. Ook begint ze dr. Goldstein steeds meer te vertrouwen. Op het eiland vindt ze de kracht om haar verslaving te overwinnen, zelf in te zien dat ze een drugsprobleem heeft en wat haar triggers zijn, ze vindt vertrouwen in de mensen rondom haar, vriendschap en zelfs liefde. En dat op de plek waar ze het het minst verwacht had.

Ze leert praten over haar verleden, traumatische gebeurtenissen die ze zichzelf kwalijk neemt en het heden. Ze leert inzien dat niemand perfect is, dat het soms beter is voor jezelf om sommige mensen te bannen uit je leven. En ze maakt kennis met onvoorwaardelijke liefde en vriendschap. Voor dit alles is ze dr. Goldstein en haar broer oh zo dankbaar.
Ze laat haar oude leven achter haar en slaat een totaal andere weg in.

Clean geeft een totaal ander beeld van de jeugdpsychiatrie. Hierrond bestaat een zeker taboe. En dit terwijl dit helemaal niet nodig is. Hoe vroeger men hulp krijgt hoe beter het is voor de psychische toestand van de persoon die de hulp nodig heeft. Dit boek probeert om het taboe rond de psychiatrie en dan vooral de jeugdpsychiatrie te doorbreken.

Dit boek raad ik vooral aan aan iedereen dat meer wilt weten omtrent de problematiek van verslaving en de werking van de psychiatrie. Het boek leest vlot en het is een verslavend verhaal. Je vraagt je steeds maar af hoe het nu gaat aflopen. Je hoopt uiteraard altijd op het beste. Maar het leven is echter nooit volledig rooskleurig.

Deze recensie is geschreven door Ashley Decock, student verpleegkunde.

Clean/Juno Dawson/vertaling Sandra C. Hessels/Karakter uitgevers B.V./2018/382 blz./ISBN 978 90 452 1721 5