In Donkergroen bijna zwart maak je kennis met Moritz en Raffael; twee vrienden die vanaf het eerste moment al onafscheidelijk zijn. De jongens wonen in een eenzaam bergdorpje, waar Moritz en zijn moeder pas zijn komen wonen en waar contact leggen met dorpsgenoten een hele opgave is. Terwijl Moritz’ moeder Marie blij zou moeten zijn dat haar zoon een vriendje heeft gevonden, is ze dat allesbehalve. Ze vertrouwt Raffael namelijk helemaal niet. Wanneer Johanna bij de twee vrienden op school komt na het overlijden van haar ouders, ontstaat er een fatale driehoek die de vriendschap behoorlijk onder druk zet. Zestien jaar later staat Raffael ineens weer bij Moritz op de stoep. Nog één keer wordt alles op het spel gezet. 

Raffael is een personage dat enorm charismatisch zou moeten zijn volgens de omschrijvingen in het verhaal, maar ik heb daar redelijk weinig van gemerkt tijdens het lezen. Voor mij was het eerder het soort personage dat irritatie opwekt, het soort personage dat je vanaf het eerste moment verafschuwt. Moritz daarentegen wordt omschreven als gevoelig en loyaal en Mareike Fallwickl is er in geslaagd dat gevoel bij mij over te brengen bij dit personage, net als dat de ergernis aan het personage Raffael waarschijnlijk ook de bedoeling was. 

De schitterende cover zorgde ervoor dat Donkergroen bijna zwart mijn aandacht trok. Hoewel de cover erg simpel is, heeft het toch een bepaalde uitstraling die ervoor zorgt dat je dit boek in de boekhandel zult oppakken. Toen ik vervolgens de flaptekst las, was ik helemaal verkocht. De flaptekst roept vragen op bij de lezer waardoor je haast niet anders kunt dan het boek lezen. 

Door de vele perspectiefwisselingen, kreeg ik een perfect beeld van wat er gebeurt en hoe de personages dat beleven. Het duurde niet lang voordat ik met de personages meeleefde op zo’n manier alsof ik er zelf bij was. Er zijn eerlijk gezegd maar weinig boeken die me zo’n gevoel kunnen geven. 

Mijn favoriete perspectief was dat van het personage Marie, Moritz’ moeder. Zij is vooral een gemakkelijk personage om in je hart te sluiten en de uitgebreide gedachtegangen van Marie schetsen een duidelijk beeld van de situaties waarin de personages zich bevinden, van het begin tot het eind. Het perspectief van het personage Johanna vond ik, in tegenstelling tot dat van Marie, een stuk minder interessant. Ook bij Johanna gaat Mareike Fallwickl er diep op in hoe haar leven eruit heeft gezien in de jaren dat ze met Moritz en Raffael bevriend was, evenals dat haar heden uitgebreid wordt geschetst. Maar met haar kon ik maar moeilijk een band opbouwen tijdens het lezen van Donkergroen bijna zwart. Ik denk dat het zelfs helemaal niet is gelukt, als ik erop terugkijk. 

Alles bij elkaar genomen: een erg aangename schrijfstijl, het originele plot met onverwachte wendingen en de levensechte personages maken Donkergroen bijna zwart tot een echte must-read! Ik heb in Donkergroen bijna zwart zelfs een nieuwe favoriet gevonden. 

Mijn naam is Felicia en ik ben 25 jaar. Mijn grootste passie is lezen en sinds kort ben ik begonnen met schrijven over alles wat ik lees via mijn bookstagram: writings_on_the_wall_nl. Naast lezen kijk ik ook graag films en series. Ik lees vrijwel alles wat letters bevat, (behalve kookboeken, de keuken is niet aan mij besteed) maar het liefst toch wel fantasy, Young Adult of een goede thriller. 

Donkergroen bijna zwart / Mareike Fallwickl / vertaling Irene Dirkes / Nieuw Amsterdam / 2019 / 384 blz. / ISBN: 9789046825181