“Hoewel ik veel geluk heb gehad en absoluut vind dat je geluk mag nastreven, is geluk uiteindelijk slechts een gevoel, en volgens mij een zeer vluchtig gevoel. Tevredenheid is een staat van zijn die je langere tijd hebt, zo niet de rest van je leven.”

Als de jonge succesvolle zakenman Damian zijn broer Paul op tv ziet, krijgt hij de schok van zijn leven. Op zijn zestiende liep Paul weg van huis en sindsdien heeft Damian niets meer van hem gehoord. Damian neemt een grote beslissing: hij gaat op zoek naar zijn broer, laat zijn werk voor wat het is en stapt op het vliegtuig. Eenmaal op het kleine tropische eiland is Paul heel anders dan hij had verwacht. Paul is terminaal ziek, maar wel heel gelukkig. Damian komt verhaal halen bij Paul, maar hij blijkt niet degene te zijn met vragen. Er wordt hem een spiegel voorgehouden en Paul stelt hem vragen over geluk, succes en liefde.

In een mum van tijd zit je, door de fijne en zeer vlotte schrijfstijl van Erik Hensel, halverwege het boek. Eerlijk gezegd niet alleen door de schrijfstijl. Ook door de snelle overgangen in het boek en het rake onderwerp: de mens is teveel gericht op presteren, op meer willen, meer kunnen, meer aanzien. Het verhaal wordt echter als je leest dat dit gebaseerd is op waargebeurde gesprekken tussen Erik Hensel zelf en auteur Daniëlle Hermans.

De overgang van workaholic naar ineens helemaal niet werken gaat Damian wel heel gemakkelijk af, maar de band tussen hem en zijn broer maakt dat goed. De focus in dit boek ligt, uiteraard, op Paul en Damian. Andere personages zijn op hun manier voldoende uitgewerkt waardoor het een geheel is. Hoewel bijna alle gesprekken in dit boek op hetzelfde neerkomen en dat soms een beetje als te veel voelt is de kern van dit boek raak. De kern wordt wat mij betreft samengevat in het citaat bovenaan deze recensie. Het zet aan het denken: wat is gelukkig zijn? Kun je niet beter vragen of iemand tevreden is? Geluk is een (bijna) ongrijpbaar gevoel en het gras van de buren zal altijd groener zijn.

“Tijd is het kostbaarste wat er is. Meer geld kun je altijd krijgen, maar nooit meer tijd.”

Damian leert van Paul het Zuid-Afrikaanse woord Sawubona: ik zie je.
“Gezien worden betekent: ik heb geen masker op, ik doe me niet anders voor dan ik ben en ik heb geen verdedigingsmechanisme. Je stelt je kwetsbaar op. Het betekent: dit ben ik echt, ik spreek de waarheid en ik zal niet tegen je liegen.”
Mooi, want ook dit zal heel herkenbaar zijn voor veel mensen. Een woord om kenbaar te maken dat je geen vooroordelen over de ander hebt, maar je open en kwetsbaar opstelt. Iedereen wil authentiek zijn, gezien worden.

Het boek zette mij nog meer aan het denken. We weten van onszelf dat we vaak te veel worden meegesleept in de waan van de dag. Dat we te druk zijn met werken, het moeten van allerlei dingen, maar ook dat we te vaak met schermpjes bezig zijn. En overal waar te voor staat is natuurlijk niet goed. Dit boek maakt pijnlijk duidelijk waar het draait om in het leven.

Een boek dat ik graag aanraad, in de hoop dat we wat meer naar onszelf kijken, ons gedrag en onszelf ook meer gunnen.
Als afsluiter een wijs advies van Paul: “Leef in godsnaam een beetje, want het leven is kort.”
Kijk naar de kleine dingen om je heen, neem de tijd voor familie, voor jezelf, vier mijlpalen of kleine dingen in het leven, maar leef! Dan ga ik het ook proberen.

Irene: Als kind was ik een echte boekenwurm, ik las alles wat los en vast zat. Inmiddels ben ik al vele boeken verder en dat hoeft voor mij niet per sé in bed of stoel, zolang ik maar kan lezen is staand, op een trapje of naast de stoel niet erg.  Ook is het een gewoonte geworden om met een boek de deur uit te gaan: romans, thrillers, feelgood of YA, ik lees het graag.

Dit boek kun je meteen bestellen via de bestellink van Libris.nl

.

.

No Comments

Post a Comment