Die zomer werd ik verliefd en ging mijn moeder dood.’

Bovenstaande zin vormt het begin van een verhaal over Sam, een vijftienjarige jongen uit een klein plaatsje in Missouri. Sam gaat de zomer van 1985 met de wetenschap dat zijn moeder nog steeds lijdt aan een ongeneeslijke ziekte. Daarover praten wil nog niet echt lukken, want vrienden maken is nooit zijn specialiteit geweest en ook met zijn vader botert het niet altijd goed. Als hij op één van de eerste zomerdagen in de bioscoop de twee jaar oudere Kristie tegenkomt, besluit hij daar te gaan werken om haar vaker te kunnen zien. Dit blijkt het begin van een onvergetelijke zomer, waarin hij samen met zijn nieuwe vrienden en het meisje op wie hij verliefd wordt, op zoek gaat naar wat het betekent om volwassen te worden. 

Benedict Wells heeft mijn aandacht van begin tot eind vastgehouden, terwijl ik op een strandbedje in Griekenland de wereld van Sam indook. Na de eerste bladzijden dacht ik dat het boek zou bestaan uit een terugblik naar de jeugd van Sam, maar dat dit zou worden afgewisseld met het heden, waarin Sam volwassen is. Dit bleek echter niet te kloppen en het volledige aantal pagina’s bestaat uit de beschrijving van één zomer. Omdat er zoveel tijd genomen wordt voor de gedetailleerde beschrijving van slechts een aantal maanden, kruip je als lezer volledig in de huid van de hoofdpersoon. Dialogen waarbij zelfs de gezichtsuitdrukkingen van de gesprekspartners beeldend worden gemaakt, worden afgewisseld met de gedachten van Sam en zijn beschrijving van de zomeravonturen in eigen woorden. De mededeling in de eerste zin dat de moeder van Sam zal komen te overlijden in deze zomer, brengt een droefgeestige sfeer met zich mee, wat tegelijkertijd precies is wat het boek zo bijzonder maakt.

Dit boek is naar mijn mening de definitie van een coming of age-roman. De karakterontwikkelingen van zowel de hoofdpersoon als de andere figuren van de jonge generatie staan buiten kijf. Een mooie aanvulling vind ik dat ook Sams vader een ontwikkeling doormaakt en laat zien dat we als mensen nooit te oud zijn om te veranderen en verder te groeien. Wat mij verder opviel in dit verhaal, is dat Wells (wellicht onbewust) een ode brengt aan verschillende vormen van kunst. Het gebouw waarin veel belangrijke gebeurtenissen plaatsvinden is de bioscoop, waarin met waardering en liefde over de afgespeelde films wordt gesproken. Sams moeder en Kirstie delen een liefde voor het geschreven woord en vinden hun geluk in het lezen van boeken. Sam zelf blijkt een getalenteerde gitarist en songwriter, wat hem door de moeilijke perioden heen trekt. Ieder hebben ze zo hun eigen manier om even te vluchten van de werkelijkheid door middel van kunst. 

Al met al heb ik het ontzettend genoten van deze roman, die wat mij betreft diepgaand en artistiek genoeg is om onderdeel te worden van de verplichte literatuurlijst op de middelbare school. Benedict Wells komt in ieder geval op mijn lijstje van schrijvers van wie ik meer boeken ga lezen! 

Hard land / Benedict Wells / Vertaling Gerda Baardman / Uitgeverij Meulenhoff / 2021 / 297 blz. / ISBN 978 90 290 9462 7

Gastblogger: op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.

No Comments

Post a Comment