Het verhaal valt meteen met de deur in huis. Tess heeft iets meegemaakt, maar er wordt nog niet meteen onthuld wat. Wel krijgt Tess steeds flashbacks naar de gebeurtenissen. Door de dood van haar vader weet ze niet goed wat te doen en wanneer ze het zou moeten doen. Als ze op het vakantie-eiland aankomt waar ze als kind vaak kwamen, hoopt ze dat niemand haar herkent. Wanneer ze hun huis daar binnengaat komt ze tot de ontdekking dat niet alles er bij ligt zoals ze het heeft achtergelaten. Ze ontdekt dat er een dakloze in haar huis verblijft die haar al een paar nachten bang maakt. Via haar flashbacks kom je er ook achter dat haar moeder iets te maken heeft met politiek en altijd streng optrad tegen haar en haar vader. Haar vader integendeel probeerde van alles altijd het grappig in te zien.
Ik vind het boek geen aanrader want het was nogal verwarrend. Vooral de flashbacks zorgden bij mij voor veel verwarring. Ik denk dat het fictie met non-fictie is maar ik weet het niet zeker. Ik twijfel omdat ik niet zeker weet of het eiland echt bestaat. Doordat de hoofdstukken niet genummerd waren was het niet altijd duidelijk voor mij wanneer het een ander hoofdstuk was. Mijn verwachtingen lagen ook hoger door de kaft en de achterflap die ik gelezen had. Ik dacht dat het om een arm of dakloos meisje zou gaan en dat ze zou proberen een huis te vinden of goede vrienden te maken.
Persoonlijk lees ik liever dikke boeken, maar ik sta wel open voor dunnere boeken zoals deze. Als het een meer samenhangend verhaal was zou het me nog net iets meer geïnteresseerd hebben. Omdat ik het boek niet goed kon volgen had ik ook niet direct zin om verder te lezen waardoor het redelijk lang bleef liggen. Het boek bracht me aan het denken op sommige punten: bijvoorbeeld of er vandaag de dag ook terroristische aanslagen plaatsvinden. Ik vond het op de één of andere manier wel grappig – bijvoorbeeld dat Tess tegen zichzelf praatte – maar ook triest – bijvoorbeeld omdat ze haar vader verliest. Voor mensen die graag dunne, fictie non-fictie verhalen lezen is dit wel een aanrader. Het zet je wel degelijk aan het denken of het een flashback is of het nu.
Apart van de mindere punten vind ik dat de schrijver wel een interessante manier heeft om het verhaal te brengen en te verwoorden. Het boek eindigt ook met een grote cliffhanger.
Ik ben Lore. Ik studeer op de hotelschool Koksijde en zit in mijn derde jaar. Ik lees graag omdat het me doet ontspannen en laat wegdrijven uit onze eigen wereld. Ook heb ik dysorthographie, dus er kan hier en daar een fout insluipen.
Puin / Beatrijs Peeters / Uitgeverij Eenhoorn / 2020 / 115 blz. / ISBN 9789462914933
Gastblogger: op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!
Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl
.
.
No Comments