Het grachtenhuis is het eerste werk dat ik van Rachel Van Charante lees. En ik kan je vertellen: eens je begonnen bent, kan je het gewoon niet meer wegleggen. Wat een kanjer. 

Toen ik dit boek voor de eerste keer zag, was ik aangetrokken door de cover en het zinnetje dat erbij stond: “Ze vecht voor haar beste vriendin… en de vrijheid.” 

Heleen was 25 jaar toen haar man, Bart verongelukt. Door dit gegeven is ze terug bij haar ouders in Lochem op de boerderij gaan wonen. Het is twee jaar later en Heleen wil verder met haar leven. Ze krijgt de kans om te werken in Amsterdam voor een belangrijk advocatenkantoor. Zeer snel komt ze erachter dat haar baas, Ralph werkt voor het Duitse Rijk. De grote vraag is nu of Heleen voor zo iemand wil werken. Ze beseft dat dit invloed kan hebben, die haar goed van pas kan komen. Haar vriendin Esther is namelijk Joods. Er komen bange en gevaarlijke tijden aan. Het zal erop aankomen om belangrijke keuzes te maken, wat niet simpel zal zijn.

In het begin van het verhaal kom je als lezer zeer veel te weten. Dit was veel, maar net voldoende om alles goed te kunnen plaatsen. Rachel van Charante weet een goed evenwicht te vinden in hoeveel je wanneer kan meedelen aan de lezer. Na vier hoofdstukken is de toon gezet en wil je enkel maar meer te weten komen hoe het verhaal verder gaat. 

Het verhaal wordt in twee verhaallijnen verteld. Op het eerste moment had ik dit niet door, maar eens je door hebt hoe de indeling in elkaar zit, ben je snel mee met alles. De afwisseling van verhaallijnen was in het begin niet zo leuk. Dit kwam doordat ik met volle aandacht bij Heleen haar verhaal zat. Dit veranderde geleidelijk aan. Beide verhaallijnen bevatten spanning. De hoofdstukken worden verteld door enerzijds Heleen in 1942 anderzijds Joyce in 2021. Beide vrouwen hebben een doel voor ogen. Heleen wil koste wat het kost haar vriendin Esther helpen. De moed die Heleen heeft, berust op veel respect. Joyce wil graag meer informatie hebben over haar opa, die genoemd wordt als oorlogsmisdadiger. 

De gebeurtenissen die voorkomen in het verhaal zijn spannend en meeslepend. Nog steeds kan ik amper geloven wat er in oorlogstijden gebeurde. Maar het is wel gebeurd. Dit doet nog altijd veel pijn ook nu weer. Wat moet het een verschrikkelijke tijd geweest zijn. Mensen die onmenselijk zijn, en vooral zoveel doden. Ondanks de zware thematiek, weet de auteur er evenwicht in te bewaren. Elk personage is goed uitgewerkt. Bij vele passage voelde ik mezelf meelopen in Amsterdam. Dit vind ik zeker een meerwaarde in het verhaal. Het voelt zo nog echter aan.

Nog nooit heb ik zo snel een boek gelezen en vond ik het zo jammer dat deze uit is. Ik wil gewoon meer. Het grachtenhuis is een emotioneel, spannend en moedig verhaal. Het boek heeft me geraakt. Dit verhaal zal met tijd herlezen worden en zeker bij mijn favorieten geplaatst worden. Ik ben zeer benieuwd naar verdere werken van deze auteur.

Deze recensie is geschreven door Kayleigh. Zij woont in Oostende, is afgestudeerd als sociaal werker. Ze is een trage lezer die vooral boeken leest die haar nieuwsgierig maken na het zien van de cover en het lezen van de flaptekst. Het leukste aan lezen is: reizen zonder weg te moeten uit je zetel. 

Het grachtenhuis / Rachel van Charante / Xanders Uitgevers / 2022 / 334 blz. / ISBN 9789401617093

Gastblogger: op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!