Afgelopen week ging ik naar de bioscoop. Achteraf bespraken mijn vriendin en ik dat we altijd veel meer emotioneel betrokken raken bij verhalen als er jonge kinderen in voorkomen. Stel je nu een boek voor met zes kinderen, stuk voor stuk schattig en vriendelijk en bijzonder uniek. Hoofdpersoon Linus Baker leeft een stil, eenzaam leven, volledig toegewijd aan het Ministerie van Toezicht Magische Jongeren. Hij leert deze zes uitzonderlijke kinderen en weeshuisleider Arthur kennen in opdracht van zijn leidinggevenden. Tja, als je zo’n groep kinderen bij elkaar hebt, dan raakt zelfs de op eerste gezicht stoïcijnse Linus emotioneel betrokken – tegen al zijn regels in.

Ik heb weinig boeken gelezen die zo ongelofelijk wholesome zijn als Het weeshuis in de azuurblauwe zee. Onze eerste kennismaking met Linus toont zijn lege, eentonige leven. Hoewel hij diep in de ontkenningsfase zit, heb je als lezer snel door hoe grijs zijn bestaan is. Omdat hij nooit tegen de voorschriften in gaat, wordt hij uitgekozen om een speciaal weeshuis te onderzoeken. Vanaf het moment dat hij hier arriveert, komt het verhaal tot leven. De schrijfstijl wordt fleuriger, de personages interessanter, de dialogen levendiger. Het boek reflecteert Linus’ ontwikkeling als karakter. Niet alleen zijn personage, maar ook zijn relatie tot de andere karakters ontwikkelt in een goed tempo. Ik vond zelf de relatie die ontstaat tussen Arthur en Linus zowel romantisch als realistisch; kudos naar Klune voor hoe hij dit natuurlijk in het verhaal verwerkt heeft.

De worldbuilding in dit boek is geweldig gedaan. Informatie wordt gegeven wanneer deze nodig is, niet eerder of later. Er blijven genoeg vragen zonder dat er gaten in het verhaal vallen. Naast de technische aspecten vond ik de wereld zelf boeiend en creatief. Voor de hardcore fantasy fans zal hij wat simpel overkomen. Op een vergelijkbare manier voelen problemen soms iets te makkelijk opgelost. Desalniettemin, dit heeft een goede reden: de focus van het verhaal ligt duidelijk op de individuele karakters en de relaties die onderling gevormd worden. En wat zijn ze mooi.

Het weeshuis in de azuurblauwe zee is een verhaal met schattigheidniveaus à la Heartstopper. (Als je niet weet waar ik het over heb, google het. Nu.) Het is een fantasy verhaal met solide worldbuilding, maar straalt vooral in zijn karakterontwikkeling en relaties. Ik denk niet dat het mogelijk is dit boek te lezen zonder je diep te hechten aan de kinderen, Linus en Arthur, de zee, het eiland, de moestuin… het weeshuis is er één waar je graag naar blijft terugkeren.

Het weeshuis in de azuurblauwe zee / TJ Klune / Uitgeverij Volt / 2022 / 400 blz. /ISBN 9789021462684

Lisa: Ik lees al sinds ik heel klein ben, en studeer tegenwoordig aan de TU Delft. Deze dagen lees ik vooral veel Young Adult fantasy en Engelse/Nederlandse literatuur, bij voorkeur in het Engels. Tot mijn favorieten behoren de A Court of Thorns and Roses serie, To Kill a Mockingbird, The Remains of the Day en Fangirl. Mijn favorieten wisselen echter nogal per dag en per humeur.

.

Dit boek kun je meteen bestellen via de bestellink van Libris.nl

.

.