Een tijdje geleden kreeg ik Het onhandige kind toegestuurd. Mijn eerste idee was vooral dat het een redelijk dun boek is en ik wist dus niet goed welke verwachtingen het ging kunnen inlossen. Uit de korte inhoud kon ik opmaken dat het om een behoorlijk zwaar verhaal ging, dus ik vroeg me af hoe de auteur dit had weten te verhalen op een beperkt aantal pagina’s. Ik moet toegeven dat ik er bij het begin van een treinrit aan begonnen...