“Ik had de opdracht gekregen om mijn gedachten hardop uit te spreken en niet alleen in mijn hoofd, maar ik besloot ze op te schrijven. (…) Wat uit de pen kwam en op de bladzijde belandde was zo’n beetje alles wat ik niet wilde weten.” Als fervent lezers zijn wij allemaal het één en ander verschuldigd aan schrijvers. Zij geven ons boeken om mee te huilen, te lachen, te schreeuwen en van te genieten. Ik vraag me nog wel eens ongelovig...

Over het algemeen vind ik mezelf best een natuurmens. Ik geniet ervan te wandelen, te kamperen en ik ben niet bang voor modder of insecten. Toch zie ik mezelf ook vooral als iemand van de 21e eeuw. Ik kan me niet voorstellen te moeten leven zonder het comfort van een warme douche, het gemak van supermarkten, of de luxe van Google Maps. In prehistorische omstandigheden zou ik niet kunnen overleven. Dit is precies de achtergrond tegen welke De beer zich...

Om zich goed voor te bereiden op het schrijven van dit tweede deel van de geplande vier, verbleef schrijfster Kate Mosse (1961) een tijdje op het Spui in Amsterdam. ’s Ochtends, om de drukte te vermijden, ging ze wandelen. Het verhaal speelde zich, terwijl ze door het decor heen liep, af in haar hoofd. Vervolgens keerde ze terug naar het Spui om het allemaal op papier te zetten. De resulterende roman Stad van Tranen noemt zij zelf een liefdesbrief aan...

Lisa hier! Tijdens het brainstormen bedacht ik me dat dit eigenlijk het minst goede moment ooit is voor deze serie blogposts. Voor jullie zal het ongetwijfeld hetzelfde zijn, maar sinds een paar maanden bestaat mijn typische dag niet meer. Waar ik destijds ‘s ochtends mijn bed uitrolde om op tijd bij college te kunnen zijn, is mijn persoonlijke collegehal nu slechts een paar meter van mijn bed verwijderd. Vóór maart werden mijn vrije uren opgevuld met sociale activiteiten, maar ook...

Wat hebben Margaret Atwood, Gwyneth Jones en Emily St. John Mandel met elkaar gemeen? Alle drie hebben ze de Arthur C. Clarke-award gewonnen. Klopt: Arthur C. Clarke, de schrijver van 2001: Space Odyssey. St. John Mandel (1979) won deze prijs voor haar vierde boek, Station Elf (in 2015 verschenen bij Atlas Contact). Waar deze doorbraakroman in het genre science fiction valt, gooit de schrijfster het roer om voor haar vijfde roman. Een dapper besluit, om te veranderen van genre net...

Als je eerder iets van de Italiaanse schrijver Paolo Cognetti (1978) hebt gelezen, zal je niet verbaasd zijn dat dit boek een gebergte als centrale locatie heeft. Zonder de top te bereiken speelt zich af in de indrukwekkende bergen van de Himalaya. In de korte duur van slechts 144 pagina’s maakt de hoofdpersoon (vermoedelijk Cognetti zelf) een volledige rondreis door de Himalaya. De manier waarop wordt al vermeld in De acht bergen (De Bezige Bij, 2017). Het werkt zo: boeddhistische...

Voordat je ook maar iets over dit boek hoeft te weten – kijk naar de cover. De kleuren. De overgang. De pose van de man. De cover intrigeert alvorens de inhoud de kans krijgt om dat te doen. Laat de omslag je echter niet afleiden van wat ertussen zit. Deze zevende roman van Deborah Levy (1959) vertelt het verhaal van Saul Adler. Saul is een historicus, een tikje vol van zichzelf, en iemand die het voor elkaar krijgt twee keer...

Louise Jensen is inmiddels een doorgewinterd thrillerschrijfster. De familie is haar vijfde roman, nadat haar debuut The sister (verschenen in mei 2017 onder de titel Het zusje) een internationaal succes werd. Ook de boeken die volgden stelden niet teleur. In dit boek staat het personage Laura centraal. Zij is net haar echtgenoot verloren bij (vermoedelijk) een ongeluk. Door financiële moeilijkheden en emotionele onrust raakt zij enigszins onwillig betrokken bij Oak Leaf Organics, de enige plaats die haar hulp lijkt te...

Confession time: ik deed een bestelling en kwam tweeëneenhalve euro tekort voor gratis verzending. Mijn favoriete tactiek in zo’n situatie is om een willekeurig e-book toe te voegen. Zo lees ik nog eens iets anders, hoewel ik nooit bijster enthousiast ben geweest over deze ‘mandjesvulling.’ Bad Feminist van Roxane Gay bood eindelijk de uitzondering op deze regel. Dit boek is eigenlijk een verzameling essays, geschreven over vele onderwerpen: racisme, feminisme, politieke voorkeuren en een verrassende hoeveelheid competitief Scrabble. In de ene essay na de andere snijdt Gay...

Wij zien het elke dag. Nou ja, we zien het elke dag op de televisie. Vluchtelingen in bizarre, onvoorstelbaar grote hoeveelheden. De meningen over waar al deze mensen terecht moeten zijn verdeeld. Ik twijfel er niet aan dat jij er ook het een en ander van vindt. Het ingewikkelde is: voor ons, die vanaf onze luie stoel Rob Trip over de problemen horen vertellen, is het nogal een ver-van-je-bed show. Giuseppe Catozzella maakt in zijn roman Ook jij zult stralen duidelijk hoe het is – hoe het...