De zee heeft honger is de tweede poëziebundel van Kira Wuck. Haar eerste, Finse meisjes, oogstte veel lof en prijzen en ook deze tweede bundel begint meteen goed met het titelgedicht. De zee is wellicht één van de meest clichématige onderwerpen, een goede manier dus om direct te tonen dat je geen amateur bent en dat doet Wuck dan ook. Ik vond meermaals herlezend metaforen onder metaforen die samen wijzen naar Wucks betekenis van de slotstrofe ‘toen wachten nog dromen...