‘Lolita, licht van mijn leven, vuur van mijn lendenen.’ Ik moet een jaar of vijftien geweest zijn, de eerste keer dat ik het boek van mijn vaders boekenplank haalde. Ik kwam niet verder dan de eerste twaalf pagina’s – saai, langdradig en vooral onbegrijpelijk. Een jaar lang bleef het boek mij daarna aanstaren vanaf die boekenplank, totdat ik hem wederom in mijn handen nam. En dat is geen verkeerde keuze geweest. Nu, vijf jaar later, heb ik Lolita herlezen. Waar...