Dit boek stond al tijden op mijn lijst ‘ga ik nog een keer lezen, maar geen idee wanneer’. Het boek won verschillende prijzen, waaronder de Dioraphte Literatuur Prijs in Nederland. Lovende recensies kwamen voorbij, maar toch pakte ik het boek niet op. Tot het moment dat bekend werd dat Sarah Crossan naar Yalfest zou komen. Na het lezen vroeg ik mij af waarom ik dit boek niet eerder had opgepakt. Het verhaal lees je vanuit Grace en zij is letterlijk verbonden...

Tippi en Grace vallen in de categorie ischiopagus tripus. Ze hebben twee hoofden, twee harten, twee paar longen en nieren, vier armen en één paar functionerende benen. Het klinkt misschien als gevangenisstraf, maar ze hebben het beter dan andere die met de hoofden aan elkaar zitten of samen maar twee armen hebben. Echt, het valt best mee. Totdat het geld voor thuisonderwijs op is, en de Siamese tweeling in het openbaar op school moet verschijnen. Daar ontkomen ze niet aan...